MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs
HÜKÜMLER : 1) Hükümlü ... hakkında katılanlar ... ve ..."a karşı kasten öldürmeye teşebbüs suçundan Trabzon Ağır Ceza Mahkemesinin 23.06.1999 tarih ve 1998/147 Esas - 1999/136 Karar sayılı kararı ile 765 sayılı TCK"nin 448, 62, 51/1, 59/2, 81/2-3, 31, 33 maddeleri gereğince verilen ayrı ayrı 10 yıl 1 ay 10 gün hapis cezalarının içtiması ile 20 yıl 2 ay 20 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği,
2) Kararın hükümlü müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 1. Ceza Dairemizin 15/02/2000 tarih ve 1999/4117 Esas - 2000/343 Karar sayılı kararı ile düzeltilerek onanmasına karar verildiği,
3) Cezanın infazı sırasında uyarlama talebi üzerine dosya yeniden ele alınarak Trabzon 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 22/11/2016 tarih ve 2016/200 Esas - 2016/239 Karar sayılı kararı ile uyarlama talebinin kabulü ile önceki hükmün kaldırılmasına ve hükümlü ..."ın katılanlar ... ve ..."a karşı kasten öldürmeye teşebbüs suçu yönünden lehe olduğu kabul edilen 5237 sayılı TCK"nin 81/1, 35, 29, 62, 53. maddeleri gereğince ayrı ayrı iki kez 8 yıl 9 ay hapis cezasına mahkumiyetine karar verildiği,
4) Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin 22/02/2017 tarih ve 2017/117 Esas -
2017/211 Karar sayılı kararı ile; hükümlü müdafiinin istinaf başvurusunun kabulü ile yeniden hüküm kurulması suretiyle; hükümlü ..."ın katılanlar ... ve ..."a karşı kasten öldürmeye teşebbüs suçu yönünden 5237 sayılı TCK"nin 81/1, 35, 29, 62, 53. maddeleri gereğince ayrı ayrı iki kez 5 yıl 7 ay 15 gün hapis cezasına mahkumiyetine dair kararı

TÜRK MİLLETİ ADINA

5235 sayılı Adli Yargı İlk Derece Mahkemeleri ile Bölge Adliye Mahkemelerinin Kuruluş, Görev ve Yetkileri Hakkında Kanun"un 25. ve geçici 2. maddeleri uyarınca kurulan Bölge Adliye Mahkemelerinin 07.11.2015 tarih ve 29525 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan karar uyarınca tüm yurtta 20.07.2016 tarihinde göreve başladığı, bu tarihten sonra verilen kararların istinaf kanun yoluna tabi olduğu ancak; incelemeye konu dosyada Trabzon Ağır Ceza Mahkemesinin 23.06.1999 tarih ve 1998/147 Esas - 1999/136 Karar sayılı kararının hükümlü müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 1. Ceza Dairemizin 15/02/2000 tarih ve 1999/4117 Esas - 2000/343 Karar sayılı kararı ile düzeltilerek onanması suretiyle kesinleştiği, daha önce Yargıtay incelenmesinden geçerek kesinleşen hüküm ile ilgili uyarlama yargılaması sonucunda verilen kararın da temyiz kanun yoluna tabi olduğu gözetilmeden, istinaf kanun yoluna tabi olduğu kabul edilerek yapılan inceleme sonucunda Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesince verilen 22/02/2017 tarih ve 2017/117 Esas - 2017/211 Karar sayılı kararın yok hükmünde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Dosya incelendi.
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Hükümlü ... hakkında yeniden duruşma açılarak yapılan uyarlama yargılaması sonucunda Trabzon 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 22/11/2016 tarih ve 2016/200 Esas - 2016/239 Karar sayılı kararı ile kurulan hükümlerde bozma nedenleri dışında bir isabetsizlik görülmediğinden, hükümlü müdafiinin yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
765 sayılı TCK uygulanarak verilmiş ve kesinleşmiş olan hükmün, 5237 sayılı TCK"nin 7/2 ve 5252 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"un 9. maddesi gereğince yeniden ele alınıp uygulama olanağı bulunan tüm yasaların leh ve aleyhteki hükümleri birlikte ayrı ayrı uygulanarak somut olaya göre sonuçların karşılaştırılması sonucunda hükümlü bakımından daha lehe sonuç veren yasanın belirlenip son hükmün buna göre verileceği, lehe sonuç doğuran yasanın bütün halinde uygulanması gerektiği ve yine Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 20.06.2006 tarih ve 2006/10-124 Esas - 2006/165 Karar sayılı kararı uyarınca uyarlama yargılamasında kazanılmış hak olmaz ilkesi de dikkate alınarak;
1) Katılan ..."ın suç tarihi itibariyle henüz on sekiz yaşını doldurmamış olması nedeniyle 5237 sayılı TCK"nin 6/1-b maddesi kapsamında "çocuk" olduğu ve 5237 sayılı TCK"nin 82/1-e maddesi gereğince suçun çocuğa karşı işlenmesinin nitelikli hal olarak kabul edildiği de dikkate alınarak lehe yasa karşılaştırmasının buna göre yapılması gerektiği gözetilmeden TCK"nin 81/1. maddesi gereğince karşılaştırma yapılması,
2) İnfaza esas alınacak olan uyarlama kararı ile önceki kesinleşmiş hüküm tüm sonuçları ile ortadan kalkacağından, uyarlama sonucu verilen kararda müsadere, vekalet ücreti ve yargılama giderleri gibi hususların da karara bağlanması gerektiğinin düşünülmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, hükümlü müdafiinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 24.11.2021 gününde oy birliğiyle karar verildi.