....


Taraflar arasında görülen davada....verilen 17/03/2016 tarih ve 2015/89-2016/191 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili ve davacı tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı; davalı banka ile genel kredi sözleşmesi imzaladığını ve bu sözleşmeye istinaden davalıdan dört adet değişik miktarlarda teminat mektubu aldığını, alınan bu mektuplara ait komisyonların her üç aylık dönemler için toplam 6.402,83 TL tahsil edildiğini, oysa son dönem tahsil edilen komisyona göre davalı bankanın 3.702,83 TL fazla komisyon aldığının öğrenildiğini ileri sürerek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 3.702.83 TL’nin işleyecek faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; müvekkilinin davacıya verilen dört adet teminat mektubu için taraflar arasında yapılan sözleşme gereğince toplam 6.402,83 TL komisyon aldığını, yapılan işlemlerin mevzuata uygun olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; taraflar arsında yapılan sözleşme gereğince davalı bankanın dava konusu dört adet teminat mektubu için yıllık %4 oranında komisyon uygulayarak davacı hesaplarından dokuz dönem için toplam 6.402,83 TL komisyon tahsil ettiği, oysa davalı bankanın Merkez Bankasına yaptığı bildirime göre maksimum komisyon oranının %3 olabileceği, davacının aradaki fark olan 1.242,26 TL’yi davalıdan talep hakkı olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulü ile 1.242,26 TL"nin dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davacı ve davalı vekili temyiz etmiştir.
1- Karar tarihinde yürürlükte bulunan HUMK’un 21/07/2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun ile değişik 427/2. maddesi hükmüne göre, miktar veya değeri 1.000,00 TL"yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir. Bu miktar, karar tarihi olan 17.03.2016 tarihi itibariyle 2.190,00 TL"dir. Davacı tarafından 3.702,83 TL’nin davalıdan tahsili talep edilmiş olup, mahkemece, davanın kısmen kabulü ile 1.242,26 TL’nin davalıdan tahsiline karar verilmiştir. Bu durumda kabul edilen miktar davalı yönünden temyiz sınırının altında kalmaktadır. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01/06/1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davalı vekilinin temyiz isteminin miktardan reddine karar verilmiştir.
./..





2- Davacının temyiz itirazlarının incelenmesine gelince; dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacının tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin miktardan REDDİNE, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davacının yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddi ile usul ve yasaya uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 6,70 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davalıya iadesine, 12/02/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.











....