Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : Katılan sanık ... hakkında; CMK"nın 223/2-d, TCK"nın 25. maddeleri gereğince beraat,
Tüm sanıklar hakkında; CMK"nın 223/2-a. maddesi gereğince sanıkların ayrı ayrı beraatlerine

Taksirle yaralama suçundan katılan sanığın ve diğer sanıkların beraatlerine ilişkin hüküm, katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
A-Sanık ... hakkında kurulan beraat hükmüne ilişkin temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanık ..."ın hükümden önce 14.12.2014 tarihinde öldüğünün UYAP ortamında alınan nüfus kayıt örneğinden anlaşıldığından hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince hükmün BOZULMASI, ancak bu husus yeniden yargılanmayı gerektirmediğinden, TCK"nın 64/1. ve CMK"nın 223/8. maddeleri gereğince sanık ... hakkında açılan kamu davasının sanığın ölümü nedeniyle DÜŞÜRÜLMESİNE,
B-Katılan sanık ... hakkında kurulan beraat hükmüne ilişkin temyiz isteminin incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre,
Yüklenen suç açısından tüm dosya kapsamında; katılan sanık ile diğer sanıkların aynı fabrikada çalıştıkları, katılan sanığın diğer sanıklara gıyaben küfretmesi sebebiyle yaşanan arbededen kaçıp kurtulmak isterken kazaen, olayı aralamaya gelen katılan ...’a çarpması, ...’ın da geriye doğru düşüp, kafasını yere çarpması nedeniyle hayati tehlike geçirecek şekilde yaralandığı olayda, mahkemece katılan sanığa toplu saldırı ve darptan uzaklaşmaya çalışırken suç işleme kastı olmaksızın, aralarında önceye dayalı bir husumet bulunmayan katılana çarparak yaralanmasına sebep olmasını meşru savunma sınırları içerisinde değerlendirerek CMK’nın 223/2-d. maddesi gereğince beraat hükmü vermişse de; meşru savunma müessesesinde savunmanın, saldırıyı yapanlara karşı yapılması gerekirken, katılan sanığın, kendisine yönelik herhangi bir saldırısı olmayan katılana yönelik bir eylemi söz konusu olmakla, TCK’nın 25. maddesinde tanımlanan meşru savunma sınırları içinde değerlendirilmemesi gerekirken, katılan sanığın TCK’nın 22. maddesinde bir kusurluluk şekli olarak tanımlanan taksirin unsurlarını oluşturan; dikkat ve özen yükümlülüğüne aykırılık somut olayda gerçekleşmediğinden CMK’nın 223/2-a. maddesi uyarınca beraat kararı verilmesi gerekirken; CMK’nın 223/2-d maddesi uyarınca katılan sanık hakkında beraat hükmü kurulması,
Kanuna aykırı olup, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün 1-b. paragrafında yer alan, “Katılan sanık ... hakkında katılan ..."na yönelik taksirle yaralama suçundan cezalandırılması talebiyle kamu davası açılmış eylemi öldürmeye teşebbüs suçunu oluşturduğundan bahisle görevsizlik kararı verilmiş ise de, 5237 sayılı TCK’nın 25. maddesi kapsamında sanığın meşru savunma koşulları altında suçu işlediği anlaşılmakla, müsnet suç yönünden CMK"nın 223/2-d, TCK"nın 25. maddeleri uyarınca sanığın BERAATİNE,” cümlesinin hükümden çıkartılarak, yerine “Katılan sanığıa yüklenen suç açısından bir kusurluluk şekli olan ve TCK’nın 22. maddesinde tanımlanan taksirin unsurları oluşmadığından, 5271 sayılı CMK"nın 223/2-a maddesi uyarınca BERAATİNE,” yazılması suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
C-Diğer sanıklar hakkında kurulan beraat hükümlerine ilişkin temyiz isteminin incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılan vekilinin kusura yönelik temyiz itirazlarının reddiyle, sanıklar hakkındaki hükümlerin ONANMASINA, 05.02.2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.