Adana Ceza Kararları - Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2014/14973 Esas 2019/36 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/14973
Karar No: 2019/36
Karar Tarihi: 07.01.2019

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2014/14973 Esas 2019/36 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Mardin Sulh Ceza Mahkemesi, sanık hakkında yürürlüğe giren TCK'nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanmasına gerek olmadığına karar vermiştir. Bu nedenle, sanık ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmış, ancak yükümlülüklerini ihlal eden sanık hakkında yargılamaya devam edilerek mahkumiyet hükmü verilmiştir. Anayasa Mahkemesi'nin 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı kararı gözetilerek, sanığın cezasının infaz aşamasında TCK'nın 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının 1. cümlesi dikkate alınabileceği belirtilmiştir. Mahkeme, yapılan tüm işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmaların doğru bir şekilde incelendiği ve eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı sonucuna vararak, sanık temyiz itirazlarının reddedilmesi ve hükmün onanması yönünde karar almıştır.
Kanun Maddeleri:
- TCK'nın 191. maddesi
- TCK'nın 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının 1. cümlesi
- 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi
- 6545 sayılı Kanunun 85. maddesi
- 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrası

10. Ceza Dairesi 2014/14973 E. , 2019/36 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : Asliye Ceza Mahkemesi (Mardin (Kapatılan) Sulh Ceza Mahkemesi)
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
Adli sicil kayıtları ve UYAP üzerinden yapılan araştırmada, sanık hakkında, bu suç tarihinden önce, aynı suçtan dolayı açılmış başka bir dava nedeniyle verilip kesinleşmiş herhangi bir tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin bulunmadığı anlaşıldığından, hükümden sonra 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmaması nedeniyle, bu suçtan dolayı ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulandıktan sonra, yükümlülüklerini ihlal eden sanık hakkında yargılamaya devam olunarak hüküm kurulmuş olması, 6545 sayılı Kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrasına uygun olduğundan, bu husus dikkate alınarak yapılan incelemede;
24.11.2015 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı kararı gözetilerek, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının 1. cümlesinin uygulanmasının infaz aşamasında dikkate alınması mümkün görülmüştür.
Yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 07/01/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.