Esas No: 2022/2153
Karar No: 2022/5830
Karar Tarihi: 18.04.2022
Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2022/2153 Esas 2022/5830 Karar Sayılı İlamı
Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)
İşçinin hizmet tespiti istemiyle açtığı davada, ilk derece mahkemesi davayı kısmen kabul etmiş, davalı Kurum vekili ise istinaf başvurusunda bulunmuştur. Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi, istinaf başvurusunu esastan reddetmiştir. Davalı vekili ek kararla temyiz istemiş ancak yasal süre içinde dilekçe vermediği için talebi reddedilmiştir. Kararın dayandığı kanun maddeleri: İş Mahkemeleri Kanunu'nun 8. maddesi, Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 434. maddesi ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun Geçici 3. maddesinde yer alan 1086 sayılı Yasanın temyize ilişkin hükümleri. İçtihadı Birleştirme Kararı hükümleri de uygulanmaktadır.
"İçtihat Metni"
Bölge Adliye
Mahkemesi : ... Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi
No : 2021/1400-2021/1643
İlk Derece
Mahkemesi : ... 28. İş Mahkemesi
No : 2016/3-2021/153
Dava, hizmet tespiti istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesince, hükümde belirtilen gerekçelerle davanın kısmen kabulüne dair verilen karara karşı davalı Kurum vekili tarafından istinaf yoluna başvurulması üzerine, ... Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesince istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
... Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesince verilen kararın ve temyiz talebinin reddine ilişkin ek kararın davalı Kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, ek karara ilişkin temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanununun 8. maddesi gereğince, iş mahkemesinin nihai kararları, yüze karşı verildiğinde tefhim, yoklukta verildiği takdirde tebliğ tarihinden itibaren 8 gün içinde temyiz edilebilmektedir. Kararı temyiz eden davalı vekili temyiz dilekçesini yasal süresi içinde vermemiştir. “Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 434. maddesi (6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun Geçici 3. maddesinde yer alan 1086 sayılı Yasanın temyize ilişkin hükümlerinin uygulanmasının gerektiğine ilişkin düzenleme gereğince) ile ilgili 25.01.1985 gün ve 5/1 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı hükmü gereğince, temyiz isteği, dilekçenin temyiz defterine kaydettirildiği tarihte yapılmış sayılır....”
Davada ise, yukarıda sözü edilen yasa ve İçtihadı Birleştirme Kararı hükmüne aykırı olarak hükmü temyiz eden davalı Kurum vekili tarafından temyiz dilekçesinin yasal temyiz süresi içerisinde verilmediği anlaşılmaktadır.
Gerekçeli kararın davalı Kurum vekiline 02.11.2021 tarihinde tebliğ edildiği, davalı vekilinin temyiz dilekçesinin 17.12.2021 tarihli olduğu anlaşılmıştır. Mahkemece davalı vekilinin temyiz başvurusunun süresinde yapılmamış olması nedeniyle temyiz talebinin reddine dair 04.01.2022 tarihinde ek karar verildiği, ek kararın; Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 434/son maddesindeki yönteme uygun olduğu anlaşıldığından, davalı Kurum vekilinin yerinde bulunmayan bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan 04.01.2022 tarihli “temyiz isteğinin süre yönünden reddine” ilişkin ek kararın onanması gerekmektedir.
SONUÇ : Yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan, temyiz isteminin reddine ilişkin ek kararın ONANMASINA, 18/04/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.
Sayın kullanıcılarımız, siteden kaldırılmasını istediğiniz karar için veya isim düzeltmeleri için bilgi@abakusyazilim.com.tr adresine mail göndererek bildirimde bulunabilirsiniz.
