MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, yıllık izin ve fazla mesai ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, davacının davalı iş yerinde 05.08.2000 tarihinden 25.08.2005 tarihine kadar kesintisiz şekilde davalı işveren davalı ..."ın hizmetinde çalıştığını, davacının davalının bebeğini bakmak için işe başladığını, ancak çalışma süresince çamaşır, temizlik, yemek, alışveriş işleri dahil olmak üzere evin tüm işlerini yaptığını, sigorta yapılarak pimleri ödeneceği vaadi ile başladığı işyerinde sigortasının yapılmaması ve yerine sigorta istemeyen başka çalışan arayışına girmesi sebebi ile 25.0.2005 tarihinde işverenlikten ayrılmak durumunda kaldığını belirterek, kıdem tazminatı, yıllık izin ücreti ve fazla çalışma çalışmaları karşılığı ücret alacağının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili davacının ev hizmetlerinde çalıştığını, 4857 sayılı Kanun"un 4. maddesinin (e) bendi gereğince dava dilekçesinin görev yönünden reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece yapılan yargılama sonunda davacının, davalıya ait işyerinde esas hizmetinin davalı taraf nezdinde iş sözleşmesi ile geçtiğinden iş mahkemesinin görevli olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Uyuşmazlık, taraflar arasındaki ilişkinin 4857 sayılı İş Kanunu kapsamında değerlendirilip değerlendirilemeyeceği ve bu bağlamda iş mahkemesinin görevi noktasında toplanmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu"nun 1. maddesinin 2. fıkrası gereğince, 4. maddedeki istisnalar dışında kalan bütün işyerlerine, işverenler ile işveren vekillerine ve işçilerine, çalışma konularına bakılmaksızın bu kanunun uygulanacağı belirtilmiştir.
5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu"nun 1. maddesi uyarınca, 4857 sayılı İş Kanununa göre işçi sayılan kimselerle işveren veya işveren vekilleri arasında, iş sözleşmesinden veya iş kanununa dayanan her türlü hak iddialarından doğan hukuk uyuşmazlıklarının çözüm yeri iş mahkemeleridir. 4857 sayılı Kanun"un 4. maddesinin 1. fıkrasının (e) bendi uyarınca, “ev hizmetlerinde çalışanlar” hakkında bu kanun hükümleri uygulanmaz. Ev hizmetlerinde aşçı, uşak, temizlikçi gibi işlerde çalışan işçi ile ev sahibi işveren ararındaki uyuşmazlığın iş mahkemesi yerine genel mahkemelerde çözümlenmesi gerekir. İş kanunu kapsamı dışında bırakılan bu hizmetleri gören kimselerle bunları çalıştıranlar arasındaki hukukî ilişkilerde Borçlar Kanununun hizmet sözleşmesine ilişkin hükümleri uygulanır.
Dosya içeriğine göre davacının davalıya ait işyerinde ev hizmetlerinde çalıştığı anlaşılmaktadır. Davacının işyerindeki baskın çalışmasının çocuk bakıcılığı olduğu ispatlanamamış olmasına göre davanın iş mahkemesinde değil genel yetkili mahkemede görülmesi gerekir. Mahkemece görevsizlik kararı verilmesi gerekirken yazılı şekilde işin esasına girilerek hüküm kurulması hatalı olup bozmayı gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 19.02.2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.