MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık

Nitelikli hırsızlık suçlarından sanık ..."ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 142/2-h (3 kez) ve 62. maddeleri gereğince 3 defa 4 yıl 2 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair Burdur 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 29/03/2018 tarihli ve 2016/135 esas, 2018/177 sayılı kararına karşı Adalet Bakanlığı"nın 01/04/2019 tarih ve 94660652-105-15-13830-2018 KYB sayılı Kanun Yararına Bozma isteminde bulunulduğundan bu işe ait dava dosyasının Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 12/04/2019 tarih ve 2019/38129 sayılı ihbarnamesiyle Dairemize gönderilmiştir.
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın İstem yazısında;
Dosya kapsamına göre, sanık ... ile birlikte aynı suçtan mahkûm edilen diğer sanık ... tarafından istinaf yoluna başvurulması üzerine, kararın Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesinin 19/10/2018 tarih, 2018/1616 Esas ve 2018/1876 Karar sayılı ilâmı ile "...Sanıkların işçi olarak çalıştıkları iş yerinin işçilerine kalmaları için tahsis edilmiş olan evde olay tarihi öncesinde iki gece yatmak üzere kaldıkları göz önünde bulundurulduğunda suça konu elbise ve eşyaların farklı kişilere ait olduğunu bildiklerine dair somut delil bulunmadığı gözetilerek eylemlerinin tek bir bina içinde muhafaza altına alınmış eşya hakkında hırsızlık suçunu oluşturduğunun kabulü gerekirken üç ayrı suç olarak kabulü.. Dairemiz kararından CMK 280/3 maddesi uyarınca hükmü istinafa getirmeyen diğer sanık ... hakkında da uygulanmasına", şeklinde ibareleri yazılmak suretiyle düzeltilmesine ve infazın dairemizce belirlenen 4 yıl 2 ay hapis cezası üzerinden yapılmasına..." şeklinde istinaf başvurusunun düzeltilerek esastan reddine karar verildiğinin anlaşıldığı, somut olayda da işçilerin kalması için iş yeri tarafından verilen evden müştekilere ait eşyaları çaldığından bahisle sanığın mahkumiyetine karar verilmiş ise de; sanığın suça konu elbise ve eşyaların farklı kişilere ait olduğunu bildiğine dair somut delil bulunmadığı anlaşıldığından, sanığın eyleminin tek bir bina içinde muhafaza altına alınmış eşya hakkında hırsızlık suçunu oluşturduğu gözetilmeden, üç ayrı suçtan mahkumiyetine karar verilmesinde isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK’nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu ile kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.” Denilmektedir.
İnceleme konusu somut olayda:
Burdur 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 29.03.2018 tarih, 2016/135 Esas ve 2018/177 Karar sayılı hükmünün sanık ... müdafii Av. Ömer Bütüner’in yüzüne karşı tefhim edildiği, sanık müdafiinin istinaf süresi geçtikten sonra hükmü 22.06.2018 tarihinde istinaf ettiği, Burdur 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 25.06.2018 tarihli ek kararı ile istinaf talebinin reddine karar verildiği, bu kararın da 23.07.2018 tarihinde sanık müdafiine tebliğ edildiği, sanığın 01.10.2018 tarihli vekaletname ile Av....’ü vekil tayin ettiği, sanık müdafii Av...’ün 10.10.2018 tarihli dilekçesiyle, yerel mahkeme tarafından müvekkiline 07.02.2017 tarihli celsede suçun alt sınırı dikkate alınarak baro tarafından zorunlu müdafii görevlendirildiğini, ayrıca aynı celse sanık hakkında yakalama kararı çıkarıldığını, sanığın yakalama kararına istinaden alınan savunmasında, müdafii talep etmediğini beyan ettiğini, sanığa atılı suçların nevi ve ceza miktarı itibarıyla sanığa zorunlu müdafii atanmasının gerekmediğini, 29.03.2018 tarihli verilen hükümden sanığın haberi olmadığını belirterek infazın durdurulmasına ve istinaf talebinde bulunduğu, Burdur 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 11.10.2018 tarihli ek kararı ile infazın durdurulmasına, istinaf talebi yönünden gerekçeli kararın bir örneğinin sanık müdafiine verilmesine karar verildiği, sanık müdafii tarafından da 12.10.2018 tarihinde istinaf dilekçesi verildiği, Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesinin 19.10.2018 tarih, 2018/1616 Esas ve 2018/1876 Karar sayılı ilamında “...Sanık ...’ın istinaf talebinin reddine ilişkin 25.06.2018 tarihli ek kararın 23.07.2018 tarihinde sanık müdafiine tebliğ edildiği, bu kararın istinaf edilmediği anlaşılmakla yalnızca sanık ... hakkında kurulan hükümlere yönelik olan yapılan incelemede...” şeklinde karar verildiği, sanık müdafiinin 12.10.2018 tarihli dilekçesi ile ilgili görüş belirtilmediği, sanığa atılı suçların nevi ve ceza miktarı itibarıyla sanığa zorunlu müdafii atanmasının gerekmediği, sanığın kovuşturma aşamasında müdafii talebi olmadığı, 29.03.2018 tarihli hükmün ve 25.06.2018 tarihli ek kararın sanık müdafiine tebliğ edildiği, sanığın her iki karardan da haberi olmadığı, 01.10.2018 tarihinde vekil edilen sanık müdafii Av....’ün 12.10.2018 tarihli istinaf talebinin istinaf dairesi tarafından incelenmediği, bu nedenle sanık hakkındaki hükümlerin kesinleşmediği anlaşılmakla, kesinleşmemiş kararlara karşı kanun yararına bozma isteminde bulunulamayacağından Kanun Yararına Bozma talebinin REDDİNE, 23/09/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.