Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri gereği mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Olay günü saat: 09:20 sıralarında yerleşim yeri içi, iki yönlü, iki şeritli, düz, eğimsiz, asfalt yolda; sanığın aracı ile seyir halinde iken kaza mahalline geldiğinde aracının sağ ön köşe kısımları ile istikametine göre sol taraftan yolun karşısına geçmeye çalışan katılan yaya ...ile 5 yaşındaki mağdur ...’ya çarpması sonucu, katılanın basit tıbbi müdahale ile giderilir şekilde, mağdurun ise yaşamını tehlikeye sokacak ve vücut fonksiyonlarına etkisi orta (3) derecede kırık olacak şekilde yaralandığı olayda, tali kusurlu olan sanığın cezalandırılmasına yönelik mahkemenin kabul ve takdirinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın verilen cezanın ertelenmediğine ve hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükümleri uygulanmadığına ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA; 11.02.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.