MAHKEMESİ :İş Mahkemesi


DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, yıllık izin, fazla çalışma, hafta tatili, ulusal bayram genel tatil ücreti alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davacı ve davalılar avukatları tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı, asıl işveren olan davalı ... Belediye Başkanlığına ait işyerinde, alt işveren olan diğer davalı ... Tem. Güv Hiz. İnş. San. Ltd. Şti. işçisi olarak 01.06.2002-29.07.2009 tarihleri arasında çalıştığını, iş sözleşmesini emeklilik sebebi ile feshettiğini, işyerinde fazla çalışma yapmasına, hafta tatilleri ile ulusal bayram genel tatil günlerinde çalışmaya devam etmesine rağmen bu çalışma karşılığı ücret alacaklarının ödenmediğini ve hak kazandığı yıllık izinlerinin kullandırılmadığını ileri sürerek, kıdem tazminatı ile bir kısım işçilik alacaklarının tahsilini istemiştir.
Davalı ... Belediye Başkanlığı vekili, müvekkili tarafından güvenlik işlerinin hizmet alım sözleşmeleri ile yüklenici firmalara ihale edildiğini, davacının diğer davalı şirketin işçisi olması nedeni ile müvekkilinin işçilik alacaklarından sorumlu tutulamayacağını, iş sözleşmesinin emeklilik sebebi ile davacı tarafından sonlandırılmış olması sebebi ile kıdem tazminatı talep edilemeyeceğini savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir
Davalı ... Tem. Güv. Hiz. İnş. San. Ltd. Şti. vekili; davacının iş sözleşmesinin devamsızlık haklı sebebine dayalı feshedildiğini, işyerinde fazla çalışma yapılmadığını, davacının hak kazandığı ulusal bayram genel tatil günleri çalışma karşılığı ücret alacaklarının ödendiğini ileri sürerek davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, taraflar arasındaki iş sözleşmesinin emeklilik sebebi ile feshedildiği ve davacının kıdem tazminatına hak kazandığı, davalılar arasında asıl işveren-alt işveren ilişkisi bulunduğundan işçilik alacaklarından her iki davalının müteselsilen sorumlu oldukları, davacının fazla çalışma iddiasını ispatlayamadığı ve hak kazandığı ulusal bayram genel tatil günleri çalışma karşılığı ücret alacaklarının ödendiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davacı ve davalı taraflar temyiz etmiştir.
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir .
2- Davalıların temyiz itirazları yönünden, kıdem tazminatına uygulanması gereken faiz konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu"nun 120. maddesi yollamasıyla, halen yürürlükte bulunan 1475 sayılı Kanunun 14. maddesinin onbirinci fıkrası hükmüne göre, kıdem tazminatının gününde ödenmemesi durumunda mevduata uygulanan en yüksek faize karar verilmelidir. Faiz başlangıcı fesih tarihi olmalıdır. Ancak, yaşlılık, malullük aylığı ya da toptan ödeme almak için işyerinden ayrılma halinde, işçinin bağlı bulunduğu kurum ya da sandığa başvurduğunu belgelemesi şarttır. Bu halde faiz başlangıcı da anılan belgenin işverene verildiği tarihtir.
Emekliliğe hak kazanma belgesi işverene bildirilmemişse, işverence kıdem tazminatı olarak ilk taksitin ödendiği tarih bakiye kıdem tazminatı için faiz başlangıcı sayılmalıdır. Böyle bir taksit ödemesi de olmadığı durumlarda faiz başlangıcı, davanın açıldığı ya da icra takibinin yapıldığı tarihtir.
Somut olayda, emekliliğe hak kazanma belgesini işverene ibraz edildiği davacı tarafça ispatlanmadığından faizin başlangıç tarihinin emeklilik tarihi olarak belirlenmesi hatalıdır.
3- Davacının temyiz itirazları yönünden ise; davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı ve ulusal bayram genel tatil günlerinde çalışıp çalışmadığı uyuşmazlık konusudur
a-) 4857 sayılı Kanun"un 41. maddesine göre haftalık kırkbeş saati aşan çalışmalar fazla çalışma sayılır .
İşçilerin gece çalışmaları Kanunun 69. maddesinin üçüncü fıkrası uyarınca günde yedibuçuk saati geçemez. Kanunda belirtilen bu süre günlük çalışmanın, dolayısıyla fazla çalışmanın bir sınırını oluşturur. Gece çalışmaları yönünden haftalık kırkbeş saat olan yasal çalışma sınırı aşılmamış olsa dahi, günde yedibuçuk saati aşan çalışmalar için fazla çalışma ücreti ödenmelidir.
Somut olayda; davacı işçinin davalı Belediye Başkanlığına ait Beştepeler Parkında gece bekçisi olarak çalıştığı anlaşılmaktadır. Davalı Belediye Başkanlığı 13.10.2011 tarihli müzekkere cevabında, gece bekçilerinin 17:00-07:30 saatleri arasında çalıştıklarını,birgün istirahat edip ertesi gün akşam 17:00"da yeniden çalışmaya başladıklarını bildirmiştir. Bu durumda davacının günde yedibuçuk saati aşan çalışmaları için fazla çalışma ücretine hak kazandığı sabittir. Bilirkişiden ek rapor alınarak hak kazanılan fazla çalışma ücret alacağı belirlenmeli ve sonucuna göre hüküm kurulmalıdır.
b-) 4857 sayılı Kanun"un 47. maddesinde, Kanunun kapsamındaki işyerleri bakımından, ulusal bayram ve genel tatil günü olarak kabul edilen günlerde çalışma karşılığı olmaksızın o günün ücretinin ödeneceği, tatil yapılmayarak çalışıldığında ise, ayrıca çalışılan her gün için bir günlük ücretin ödenmesi gerektiği hükme bağlanmıştır.
Genel tatil günleri, 1 Ocak, 23 Nisan, 1 Mayıs, 19 Mayıs, 30 Ağustos günleri ile Arife günü saat 13:00’da başlanan üçbuçuk günlük Ramazan Bayramı ve Arife günü saat 13:00’de başlayan dörtbuçuk günlük Kurban Bayramı günlerinden oluşur. Ulusal bayram günü 28 Ekim saat 13:00"ten itibaren başlayan 29 Ekim günü de devam eden birbuçuk gündür. İşçinin ulusal bayram ve genel tatil günlerinde çalışıp çalışmayacağı toplu iş sözleşmesi veya iş sözleşmesiyle kararlaştırabilir
Ulusal bayram ve genel tatil günlerinde çalıştığını iddia eden işçi, bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda yer alan bayram ve genel tatil ücreti ödemesinin yapıldığı varsayılır. Bordroda ilgili bölümünün boş olması ya da bordronun imza taşımaması halinde işçi, ulusal bayram ve genel tatil günlerinde çalıştığını her türlü delille ispat edebilir.
Ulusal bayram ve genel tatillerde çalışıldığının ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları, yazılı delil niteliğindedir. Ancak, sözü edilen çalışmanın bu tür yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda, tarafların dinletmiş oldukları tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bununla birlikte, işyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez.
İmzalı ücret bordrolarından, ulusal bayram ve genel tatil ücretlerinin ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından daha fazla çalışıldığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin alacağının bordroda görünenden daha fazla olduğu yönünde bir ihtirazi kaydının bulunması halinde, ulusal bayram ve genel tatil çalışmalarının ispatı her türlü delille yapılabilir. Bordroların imzalı ve ihtirazi kayıt taşımaması durumunda dahi, işçinin bordroda yazılı olanın dışında ulusal bayram ve genel tatil çalışmalarının yapıldığını yazılı delille kanıtlaması imkân dahilindedir.
Somut olayda, davacının bir gün çalışıp bir gün dinlenme düzenine göre çalıştığı ve nöbetine denk gelen ulusal bayram ve genel tatil günlerine mesai yaptığı tanık anlatımları ve davalı Belediye Başkanlığının müzekkere cevabından anlaşılmaktadır. Davalı işveren tarafından dosya içerisine ibraz edilen ücret bordrolarının incelenmesinde 2009 yılı Mayıs ayında hak kazandığı ulusal bayram genel tatil ücret alacağının ödendiği anlaşılmaktadır. Ancak 2009 yılı Mayıs ayından önceki çalışma dönemlere ilişkin puantaj kayıtları ve ulusal bayram genel tatil günleri ücretin ödendiğini gösterir bordro örnekleri dosyaya sunulmamıştır. Saptanan bu durum karşısında ve yukarıda açıklanan maddi ve hukuki olgular göz önünde tutulduğunda, ulusal bayram genel tatil günleri çalışma karşılığı ücret alacakları yönünden de davanın reddine karar verilmesi isabetsizdir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 05.03.2013 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.