Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2022/186 Esas 2022/3847 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :İş Mahkemesi

a kapsamında söz konusu aylara ilişkin düzenlenen ek ders ücret çizelgelerinde her bir ay için 168 saat olarak belirtilen çalışma saatinin 168%7,5 : 22,4 gün bildirilmesi gerekir iken Kurum’a her bir ay için 21 gün olmak suretiyle 1’er gün; 2008/10. ayı için düzenlenen ek ders ücret çizelgesinde ise 148 saat olarak belirtilen aylık çalışma saatinin 148%7,5 : 19 gün olarak bildirilmesi gerekir iken Kurum’a 18 gün olmak suretiyle 1 gün eksik hizmet bildirimi yapıldığı sabittir. Buna göre Mahkemece davacının davalı işyerinde 2007/11,12 2008/1,3,4,5,6 ve 10.aylarında 1 er gün olmak üzere toplam 8 gün hizmetinin Kuruma eksik bildirildiğinin tespitine karar verilmesi gerekir iken hatalı değerlendirme neticesi yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davacı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ : Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz eden ilgiliye iadesine, Üye ...'ın muhalefetine karşı, Başkan V. ..., Üyeler ..., ... ve ... 'ün oyları ve oyçokluğuyla 17/03/2022 gününde karar verildi.
KARŞI OY GEREKÇESİ
1. Çoğunluk ile aradaki temel uyuşmazlık, 657 sayılı kanunun 89. Maddesi kapsamında günde bazen 6, bazen 8 saat, haftalık 30 saat üzerinde derse giren ve usta öğreticinin bu çalışmasının kısmi süreli olup olmadığı ve buna göre hizmet süresinin tespiti gerekip gerekmediği” noktasında toplanmaktadır.
2. Mahkemenin bozma sonrası yaptığı yargılama sonunda davanın reddine dair kararın temyizi üzerine çoğunluk görüşü ile “2007 yılı 11, 12, 2008 yılı 1, 3, 4, 5, 6 aylar için her ay 168 saat çalışmasına ve bu 7,5 saat esasına göre 22,4 gün çalışma yapmasına göre eksik bildirim yapıldığı, eksik günlerin verilmesi gerektiği” gerekçesi ile bozulmasına karar verilmiştir.
3. Davacının usta öğretici olarak Davalı ...’na bağlı Halk Eğitim Merkezinde 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’nun 89 ve 1739 sayılı Milli Eğitim Temel Kanununun 47. Maddesi kapsamında çalıştırıldığı ve puantaj kayıtlarına göre haftanın beş günü Mart 1991 tarihinden 08.06.2010 tarihine kadar çalıştığı, bu sürede günde bazen 6 saat, bazen bu saat üzerinde derse girdiği, bu saatler üzerinden kuruma anılan dönemde, 2008 yılı başında ayda 21-22 gün, 01.08.2008 tarihinden sonra aynı çalışma esası olduğu halde 30 gün üzerinden tam gün bildirildiği anlaşılmaktadır.
4. Milli Eğitim Temel Kanunu’nun 47. maddesi hükmüne göre, örgün ve yaygın eğitim kurumlarında ve hizmet içi yetiştirme kurs, seminer ve konferanslarında uzman ve usta öğreticiler de geçici veya sürekli olarak görevlendirilebilir. Öğretim tür ve seviyelerine göre uzman ve usta öğreticilerin seçimlerinde aranacak şartlar, görev ve yetkileri, yönetmeliklerle tespit edilir. Bu yasal düzenleme uyarınca çıkarılan Yönetmeliğin 5. maddesi, “Uzman ve usta öğreticiler aşağıdaki şekillerde görevlendirilirler:
1-Geçici personel olarak: Geçici personel olarak görevlendirilecek uzman ve usta öğreticiler ile yapılacak sözleşme esasları 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu'nun 15.05.1975 gün ve 1897 sayılı Kanun'un 1. maddesi ile değiştirilen 4. maddesine göre Bakanlıkça hazırlanır.
2-Ek ders görevi verilmek yoluyla: 4. maddede belirtilen esaslara göre ek ders görevi verilmesi yoluyla görevlendirilecek uzman ve usta öğreticilere, 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu'nun 89. maddesi uyarınca 02.12.1998 tarihli ve 98/12120 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile yürürlüğe konulan ... Öğretmen ve Yöneticilerinin Ders ve Ek Ders Saatlerine İlişkin Esaslarda belirtilen miktarda ek ders görevi verilebilir . ” ; aynı Yönetmeliğin 8. maddesi, “geçici sözleşmeli olarak görevlendirilen uzman ve usta öğreticilerin haftalık çalışma süresi 40 saattir”; aynı yönetmeliğin 9. maddesi ise, “uzman ve usta öğreticilerin günlük çalışma süresi en fazla 8 saattir. Kurum müdürü, cumartesi, pazar günleri de dahil olmak üzere, uzman ve usta öğreticilere günün 08.00-23.00 saatleri arasında görev verebilir.” hükümlerini içermektedir.
5. Her şeyden önce davacının çalışması, 4757 sayılı İş Kanunu mevzuatı kapsamında çalışmamış ve bu nedenle gerek bu kanun ve gerekse 1475 sayılı daha önceki İş Kanunu kapsamında değerlendirilmez ise de çalışanlar için çalışmanın kısmi ya da tam süreli olduğundan bir ayrıma gidilmemelidir.
6. Kaldı ki 657 sayılı kanunun 89 ve 1739 sayılı kanunun 47. Maddesindeki kısmi çalışma, geçici görevli usta öğreticiler içindir. Davacının 1991-2010 yılları arası çalışmasında geçici bir çalışmadan söz edilemez. Dosyada sözleşmeler olmadığı gibi davacının günde ara dinlenme hariç en az 6 saat derse girdiği sabittir. Örneğin 2008/8 dönem sonrası aynı saatler olmasına rağmen tam bildirim vardır. Ondan önce de aylık ders saatleri 120 saatin üzerindedir. Burada davacı 45 saat esasına tabi değildir. Ders saati ile çalışma esasına tabidir. Ders saatleri arası çalışmadan sayılan ara dinlenmeler ve tatil günleri de çalışma da sayılması gerektiğinden, davacının tüm mesaisini davalıya ait işyerinde geçirdiği ve tam çalıştığının kabulü gerekir. Kaldı ki tanıklar da açıkça davacının tıpkı kendileri gibi tam zamanlı çalıştığını, davacının pozisyonunda çalışan usta öğreticilerin ve davacının tüm mesailerini bu işe harcadıklarını, başka bir işe zaman ayırmadıklarını beyan etmiştir.
7. Sonuç olarak davacının işe giriş ve çıkış saatleri arasında tam süreli olarak çalıştığının kabulü dosya içeriğine uygun olduğundan kararın bu gerekçe ile bozulması gerekir. Açıklanan nedenlerle çoğunluğu kısmi çalışma kabul eden bozma gerekçesine katılınmamıştır.