Bursa Ceza Kararları - Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2018/2427 Esas 2018/1594 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/2427
Karar No: 2018/1594
Karar Tarihi: 07.03.2018

Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2018/2427 Esas 2018/1594 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

İlk derece mahkemesindeki davada, sanıkların birçok kişiyi zorla arabaya bindirip İstanbul'a götürdükleri ve burada bir süre alıkoyma eylemleri yaptıkları tespit edilmiştir. Ancak mahkeme, suçun tek eylemden oluştuğunu kabul ederek sanıkları sadece bir kez hürriyetinden yoksun kılma suçundan cezalandırmıştır. Temyiz aşamasında, bu kararın yanlış olduğu ve her mağdur için ayrı bir suç teşkil ettiği belirtilmiştir. Bunun yanı sıra Anayasa Mahkemesinin 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi yönünden verdiği kısmi iptal kararına da değinilmiş ve mahkemenin bu kararı dikkate alması gerektiği belirtilmiştir.
Kanun maddeleri:
- CMUK 310/3. madde: kararın tefhiminden itibaren bir ay içinde temyiz edilmesi gerektiğini belirtir.
- 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi: temyiz süresinin uzatılamayacağını belirtir.
- CMUK 317. madde: temyiz isteminin reddedilebileceğini belirtir.
- TCK 109/1 ve 109/2. maddeleri: kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunu tanımlar.

14. Ceza Dairesi 2018/2427 E. , 2018/1594 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Mahkûmiyet

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
O Yer Cumhuriyet Savcısının temyiz isteminin incelenmesinde;
Mahkemece 13.09.2012 günü verilen hükümlerin O Yer Cumhuriyet Savcısı tarafından CMUK"nın 310/3. maddesinde düzenlenip tefhimden işlemeye başlayan bir aylık kanuni süresinden sonra sunulan 06.11.2012 havale tarihli dilekçeyle temyiz edildiği anlaşıldığından, vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
Sanıkların temyiz istemlerinin incelenmesine gelince;
Dosya içeriğine göre olay günü sanıkların, Adapazarında bulunan mağdure ... ile mağdurlar ... ve ...’i zorla arabaya bindirip İstanbul’a getirmelerinin ardından burada bir süre alıkoyduktan sonra serbest bırakmaları şeklindeki eylemlerinde kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunun tek eylemle gerçekleşmeyip, mağdurlara yönelik ayrı ayrı eylemlerle gerçekleşmesi nedeniyle atılı suçun mağdur sayısınca oluştuğu gözetilmeden yazılı şekilde tek eylemden mahkûmiyet kararları verilmesi suretiyle cezaların eksik tayini aleyhe temyiz olmadığından ve hükümler kurulurken önce 5237 sayılı TCK"nın 109/1 daha sonra 109/2. maddelerinin tatbiki suretiyle kademeli uygulama yapılması ise sonuç ceza miktarları değişmediğinden bozma nedeni yapılmamış, hükümlerden sonra 24.11.2015 günlü, 29542 sayılı Resmî Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesi yönünden verilen kısmi iptal kararının infaz aşamasında nazara alınması ve adli emanette kayıtlı olup müsaderesi talep edilen eşyalar hakkında zamanaşımı süresince mahkemesince karar verilmesi mümkün görülmüştür.
Delillerle iddia ve savunma; duruşma göz önünde tutularak tahlil ve takdir edilmiş, sübutu kabul olunan fiillerin eleştiriler dışında unsurlarına uygun şekilde tavsif ve tatbikatları yapılmış bulunduğundan, sanıkların yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 07.03.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.