MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanık müdafii 17.11.2015 havale tarihli süre tutum dilekçesi ile temyiz talebinde bulunmuş ise de sanığın 29.12.2015 havale tarihli dilekçe ile temyiz hakkından feragat ettiğini bildirmesi karşısında, sanık hakkında kurulan mahkumiyet hükmüne ilişkin o yer Cumhuriyet savcısının temyiz isteminin incelenmesinde;
1) Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 25.04.2017 gün, 2015/1167 Esas - 2017/247 sayılı kararında da belirtildiği üzere, sanığa ek savunma hakkı tanınmadan, iddianamede gösterilmeyen 5237 sayılı TCK"nin 87/1-son maddesinin uygulanması suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 226. maddesine aykırı davranılması,
2) Sanığın mağduru 5237 sayılı TCK’nin 6/1-f maddesi uyarınca silahtan sayılan bıçakla hayati tehlike geçirecek nitelikte yaralaması nedeniyle sanığın TCK’nin 86/1, 86/3-e ve 87/1-d maddeleri uyarınca verilen cezasının, TCK’nin 87/1-son maddesi uyarınca 5 yıl hapis cezasından az olamayacağı gözetilmeksizin, 3 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmesi suretiyle sanık hakkında eksik ceza tayini,
3) Sanığın mağdurun kendisine hakaret ederek kendisine vurduğunu savunduğu, mağdurun da sanık üzerine doğru gelince sanığı iterek yoluna devam ettiğini beyan ettiği ve olayın başlangıç anına dair bilgi ve görgü sahibi tanığın bulunmadığı olayda, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas - 367 sayılı Kararı uyarınca ve bu kararla uyumlu Ceza Dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında kabul edildiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediğinde, şüpheli kalan bu halin sanık lehine 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin asgari seviyede (1/4) oranında uygulanmasını gerektirdiğinin gözetilmemesi,
4) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, o yer Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, 27.06.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.