MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, fazla çalışma, hafta tatili, yıllık izin, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı, davalıya ait işyerinde 06.01.1989-28.01.2007 tarihleri arasında çalıştığını, işyerinde fazla çalışma yapmasına ve hafta tatilleri ile ulusal bayram genel tatil günlerinde çalışmaya devam etmesine rağmen bu çalışma karşılığı ücret alacaklarının ödenmediğini ve hak kazandığı yıllık izinlerinin kullandırılmadığını ileri sürerek, bir kısım işçilik alacaklarının tahsilini istemiştir.
Davalı vekili, dava konusu alacakların zamanaşımına uğradığını ve davacının hak kazandığı yıllık izinlerinin kullandırıldığını savunarak davanın reddine karar verilmesi talebinde bulunmuştur .
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının fazla mesai ve ulusal bayram genel tatil günlerinde iddiasını tanık beyanları ile ispatladığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir .
2- Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı, hafta tatilleri ile ulusal bayram genel tatil günlerinde çalışıp çalışmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını ve hafta tatilleri ile ulusal bayram genel tatil günlerinde çalıştığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Fazla mesainin ve hafta tatilleri ile ulusal bayram genel tatil günlerinde çalışma iddiasının ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, iddia edilen bu çalışmaların yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda taraf tanıklarının beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada gözönüne alınabilir.

Somut olayda, davacının 05.02.2005 tarihinden sonra gerçekleşen çalışma dönemi için, işveren tarafından ibraz edilen nöbet defterleri dikkate alınarak fazla mesai, hafta tatili ve ulusal bayram genel tatil günleri çalışma karşılığı ücret alacaklarının belirlenmiş olmasında isabetsizlik bulunmamaktadır .
01.01.2004-05.02.2005 tarihleri arasında gerçekleşen çalışma dönemi açısından ise tanık beyanlarına itibar edilerek, davacının haftada yedi gün 08.00-18.00 saatleri arasında çalıştığı ve ulusal bayram genel tatil günlerinde de mesai yaptığı kabul edilerek hesaplama yapılmıştır. Davalı işveren tarafından anılan döneme ilişkin ibraz edilen puantaj kayıtlarında ise davacının altı gün çalıştığı belirtilmiş ve mesai yaptığı ulusal bayram genel tatil günleri de gösterilmiştir. Davalı işverenin kamu kurumu olduğu da dikkate alındığında, 01.01.2004-05.02.2005 tarihleri arasındaki çalışma dönemi yönünden puantaj kayıtlarına itibar edilmemesi ve dava konusu fazla mesai, hafta tatil ve ulusal bayram genel tatil günleri çalışma karşılığı ücret alacaklarının tanık beyanları doğrultusunda belirlenmesi hatalı olup, bu husus bozmayı gerektirmiştir
2- Kabule göre de, zamanaşımı def"i nedeni ile reddedilen alacak miktarları üzerinden davalı lehine nispi vekalet ücretine hükmedilme gerektiğinin dikkate alınmaması ve birleştirilen davalar yönünden ayrı ayrı hüküm kurulmaması da isabetsizdir.
Sonuç: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 19.03.2013 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.