MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kasten yaralama, hakaret
HÜKÜM : Mahkumiyet, hükmün açıklanması suretiyle mahkumiyet, beraate dair

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Katılan sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan kurulan hükme yönelik müşteki sanık ..."ın temyiz talebinin incelenmesinde;
Katılan sanık ... hakkında 5271 sayılı CMK’nin 231. maddesi gereği verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının, aynı Kanun"un 231/12. maddesi ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 03.02.2009 gün 2009/13-12 sayılı kararı gereği itirazı kabil olup temyizinin mümkün bulunmadığı anlaşılmakla, temyizen incelenmeyen dosyanın bu suç yönünden mahalline iadesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
2) Katılan sanık ... hakkında hakaret suçundan kurulan beraat hükmüne yönelik müşteki sanık ..."ın temyiz talebinin incelenmesinde;
Müşteki sanık ..."ın 03.10.2015 tarihli duruşmadaki savunma ve şikayetinde katılan sanık ... hakkında şikayetçi olduğunu ancak davaya katılmak istemediğini belirtmesi nedeniyle, müşteki ..."ın temyiz hakkı bulunmadığından temyiz isteminin 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi gereğince REDDİNE,
3) Müşteki sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan kurulan hükme yönelik müşteki sanık ..."ın temyiz talebinin incelenmesinde;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
a) Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 25.04.2017 gün, 2015/1167 Esas – 2017/247 Karar sayılı kararında da belirtildiği üzere, sanığa ek savunma hakkı tanınmadan, iddianamede gösterilmeyen 5237 sayılı TCK"nin 87/1-son maddesinin uygulanması suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 226. maddesine aykırı davranılması,
b) Oluşa, tarafların beyanlarına ve tüm dosya kapsamına göre; tarafların karşılıklı olarak kavga ettikleri ve alınan doktor raporuna göre sanığında yaralandığı olayda, ilk haksız hareketin hangi taraftan geldiği hususunda taraflar arasında farklı beyanlar bulunduğu, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas, 367 sayılı Kararı uyarınca ve bu kararla uyumlu Ceza Dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında kabul edildiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediğinde şüpheli kalan bu halin sanık lehine değerlendirilmesi gerektiğinin belirtilmesi karşısında, sanık lehine 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin asgari oranda uygulanıp uygulanmayacağının tartışılmaması,
c) Sanık hakkında TCK"nin 86/1. ve 86/3-e maddeleri uyarınca belirlenen hapis cezasının, TCK"nin 87/1-d maddesi uyarınca bir kat artırılmasıyla belirlenen hapis cezasının 5 yıldan az olması halinde, TCK"nin 87/1-d-son maddesi gereğince cezanın 5 yıla çıkartılması gerektiği gözetilmeden, TCK"nin 86/1, 86/3-e, 87/1-d maddeleri uyarınca 5 yıl hapis cezasına hükmedilmesi suretiyle TCK"nin 61. maddesine aykırı davranılması,
d) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, müşteki sanık ..."ın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 09.01.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.