MAHKEMESİ :İş Mahkemesi


DAVA : Davacı, kıdem, ihbar tazminatı, fazla çalışma ücreti, yıllık izin ücreti, hafta tatili ücreti ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde duruşmalı olarak davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş ise de; 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 438. maddesi gereğince duruşma isteğinin miktardan reddine ve incelemenin evrak üzerinde yapılmasına karar verildikten sonra Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor sunuldu, dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı, davalıya ait işyerinde teknik servis görevlisi olarak çalıştığını, iş sözleşmesinin işverence haksız feshedildiğini, işyerinde fazla çalışma yapmasına, ulusal bayram genel tatil günleri ile hafta tatillerinde çalışmasına rağmen bu çalışma karşılığı ücret alacaklarının ödenmediğini ve hak kazandığı yıllık izinlerin kullandırılmadığını ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatları ile bir kısım işçilik alacaklarının tahsilini istemiştir.
Davalı vekili, davacının müvekkiline ait işyerinde kesintili olarak çalıştığını, iş sözleşmesinin davacının istifası ile sonlandığını, işyerinde üç vardiya sistemi ile çalışması sebebi ile fazla çalışma yapılmadığını savunarak, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, taraflar arasındaki iş sözleşmesinin davalı işveren tarafından haksız feshedildiği, davacının fazla mesai ve ulusal bayram genel tatil günlerinde çalışma iddiasını tanık beyanları ile ispatladığı, işveren tarafından davacının hak kazandığı yıllık izinlerinin kullandırıldığını veya ücretlerinin ödendiğini gösterir delil ibraz edilmediği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davalı taraf temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında, davacının hak kazandığı yıllık izin ücret alacağının zaman aşımına uğrayıp uğramadığı noktasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Sözleşmenin feshi halinde kullanılmayan yıllık izin sürelerine ait ücret işçinin kendisine veya hak sahiplerine ödenir. Böylece, iş sözleşmesinin feshinde kullanılmayan yıllık ücretli izin hakkı izin alacağına dönüşür. Bu sebeple zamanaşımı da, iş sözleşmesinin feshinden itibaren işlemeye başlar.

Somut uyuşmazlıkta, davacının davalıya ait işyerinde 01.01.1998-23.05.2004 ve 02.10.2004-09.11.2009 tarihleri arasında iki ayrı dönem itibari ile çalıştığı anlaşılmaktadır. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının ilk çalışma süresinin istifa ile sonlandığı dikkate alınarak, 01.01.1998-23.05.2004 arasındaki çalışma dönemi kıdem ve ihbar tazminatı açısından hesaplama dışında bırakılmıştır. Davacı tarafça da, bu tespite itiraz edilmemiş ve karar davacı tarafça temyiz edilmemiştir. Bu durumda davacının ilk çalışma döneminin 23.05.2004 tarihinde son bulduğu ve bu dönem için yıllık izin talep edebilme hakkının da 23.05.2004 tarihinde doğduğu görülmektedir. Islah tarihi olan 22.03.2012 tarihinde davacının 2004 yılında sona eren ilk çalışma dönemine ilişkin yıllık izin alacaklarının zamanaşımına uğradığı anlaşılmaktadır. Davalının bu hususta süresinde ileri sürdüğü zaman defininin dikkate alınmaması hatalı olup kararın bu sebeple bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 26.03.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.