MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, kıdem, ihbar tazminatı, fazla mesai ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı işçi, davalıya ait işyerinde 23.05.2006 tarihinde şoför olarak işe başladığını, sigorta girişinin işe başlama tarihinden üç ay sonra yapıldığını, haftanın altı günü 08.30-18.00 saatleri arasında Cumartesi günü ise 13.00"e kadar çalıştığını, davacı tarafından fazla mesai ve tazminat alacakları ödenmeden 05.08.2012 tarihinde işten çıkartıldığını, iddia ederek ihbar ve kıdem tazminatı ile fazla mesai ücreti ve asgari geçim indirimi alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı işveren davacının işyerini sebepsiz olarak terkettiğini buna ilişin tutanakların mevcut olduğunu bildirip ayrıca davacıya yemin verdirilmesini isteyerek davanın reddine karar verilmesi gerektiğini talep etmiştir.
Mahkemece, davalı işveren iş sözleşmesinin tazminatı gerektirmeyecek şekilde sona erdirildiğini kanıtlayamadığı gerekçesiyle davacının kıdem ve ihbar tazminatı taleplerinin kabulüne, fazlaya ilişkin taleplerin saklı tutulmasına karar vermiş; hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Öncelikle belirtmek gerekir ki, davacının fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla bu dava kapsamında ihbar ve kıdem tazminatı ile birlikte fazla mesai ücreti ve asgari geçim indirimi alacağı talebinde de bulunmuş olmasına rağmen bu istekler bakımından olumlu ya da olumsuz bir karar verilmeyerek hüküm dışı bırakılması ve bunun sebebinin kararın gerekçesinde açıklanmaması usule aykırı olup hatalıdır.
İddia ve savunmaya göre taraflar arasındaki temel uyuşmazlık iş sözleşmesinin kim tarafından, başka bir deyişle hangi tarafça feshedildiği noktasında toplanmaktadır.
Bilgisine başvurulan davacı tanıklarından biri davacıdan önce işyerinden ayrılmış olup, fesih konusunda bilgisi bulunmadığını belirtmiş, diğer davacı tanığı ise davacının ücretinin artırılmasını talep etmesi üzerine işten çıkartıldığını bildiriğini bildirmiş, ancak bu bilgiye nasıl ve ne şekilde sahip olduğu hususunda herhangi bir açıklaması olmamıştır. Davalı işveren tanık delili ile birlikte davacının işi terkettiğine dair tutanaklar sunmuş ve ayrıca fesih konusunda davacıya yemin verdirilmesini istemiştir. Davalı delillerinden sadece tanıkları dinlenmiş olup, tanıklar davacının işten kendisinin ayrıldığını beyan etmişlerdir. Genel ispat kuralı gereğince kanunda aksi öngörülmedikçe taraflardan her biri iddiasını ispatla yükümlüdür. Dava dilekçesi içeriğine göre davacı işçi, işveren tarafından işten çıkartıldığını iddia etmiş ancak ne sebeple çıkartıldığı hakkında herhangi bir açıklamada bulunmamıştır. Bu durumda davalı işverenin gösterdiği tüm deliller toplanmadan işverenin iş sözleşmesinin tazminatı gerektirmeyecek şekilde sona erdiğini kanıtlayamadığının kabulü mümkün değildir.
Somut olayda doğru sonuca varılabilmesi için davalının ibraz ettiği tutanağa karşı davacıdan diyecekleri sorulup tespit edilmeli ve gerekirse tutanak tanıklarının da bilgisine başvurulmalı, fesih konusunda davacı isticvap olunmalı, davacıya yapılan yemin teklifi üzerinde durulmalı ve bu işlemler yapıldıktan sonra tüm talepler bakımından deliller yeniden bir değerlendirmeye tabi tutularak oluşacak sonuca göre bir karar verilmelidir.
Mahkemece yukarıda açıklanan hususlar dikkate alınmadan yetersiz araştırma ve incelemeye dayalı olarak verilen karar hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 29.03.2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.