MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Suç eşyasının satın alınması veya kabul edilmesi
İHBARNAMEDEKİ DÜŞÜNCE : Bozma

Suç eşyasının satın alınması veya kabul edilmesi suçundan hükümlü ..."ın 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 165/1, 62/1 ve 52/2. maddeleri gereğince 10 ay hapis ve 1.000,00 Türk Lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 231. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair İstanbul 15. Asliye Ceza Mahkemesinin 28/11/2013 tarihli, 2011/455 Esas ve 2013/688 Karar sayılı kararının 31/01/2014 tarihinde kesinleşmesini müteakip, hükümlünün denetim süresi dolmadan 24/02/2017 tarihinde nitelikli hırsızlık suçunu işlediğinin ihbar edilmesi üzerine, hükmün açıklanarak hükümlünün 10 ay hapis ve 1.000,00 Türk Lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına dair İstanbul 15. Asliye Ceza Mahkemesinin 09/10/2018 tarihli, 2018/437 Esas ve 2018/670 Karar sayılı kararının kesinleşmesinin ardından, bu karara karşı Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün 14/05/2019 tarihli ve 94660652-105-34-7172-2019-KYB sayılı “Kanun Yararına Bozma” talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başavcılığının 23/05/2019 tarihli ve 2019/55505 sayılı ihbarnamesiyle Dairemize gönderilmiştir.
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının istem yazısında;
“Dosya kapsamına göre, sanığın suç eşyasının satın alınması veya kabul edilmesi suçundan mahkumiyetine karar verilmiş ise de, olay tarihinde sanığın şüphe üzerine aracında yapılan incelemede, plazma televizyon, DVD player ve el kumandasının ele geçirilmesi şeklinde gerçekleşen somut olayda, sanığın aracında ele geçirilen ve suç eşyası olduğu düşünülen eşyaları ikinci el eşya satan bir dükkandan aldığını beyan etmesi karşısında; ele geçirilen eşyaların suç eşyası olduğuna dair açılmış bir dava ya da verilmiş bir karar bulunmadığı, dosya kapsamında da buna ilişkin bir bilgi yada belge olmadığı anlaşıldığından, sanığın üzerine atılı suçu işlediğine dair her türlü şüpheden uzak kesin ve inandırıcı delil bulunmaması nedeniyle sanık hakkında beraat kararı verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesinde isabet görülmemiştir.” denilmektedir.
Hukuksal Değerlendirme:
Amacı somut olayda maddi gerçeğe ulaşarak adaleti sağlamak, suç işlediği sabit olan faili cezalandırmak, kamu düzeninin bozulmasını önlemek ve bozulan kamu düzenini yeniden tesis etmek olan ceza muhakemesinin en önemli ve evrensel nitelikteki ilkelerinden birisi de, insan haklarına dayalı, demokratik rejimle yönetilen ülkelerin hukuk sistemlerinde bulunması gereken, öğreti ve uygulamada; "Suçsuzluk" ya da "Masumiyet karinesi" şeklinde, Latincede ise "in dubio pro reo" olarak ifade edilen "şüpheden sanık yararlanır" ilkesidir. Bu ilkenin özü, ceza davasında sanığın mahkûmiyetine karar verilebilmesi açısından göz önünde bulundurulması gereken herhangi bir soruna ilişkin şüphenin, mutlak surette sanık yararına değerlendirilmesidir. Oldukça geniş bir uygulama alanı bulunan bu kural, dava konusu suçun işlenip işlenmediği, işlenmişse sanık tarafından işlenip işlenmediği ya da gerçekleştiriliş şekli hususunda herhangi bir şüphe belirmesi hâlinde uygulanabileceği gibi, suç niteliğinin belirlenmesi bakımından da geçerlidir. Ceza mahkûmiyeti, toplanan delillerin bir kısmına dayanılıp, diğer kısmı göz ardı edilerek ulaşılan kanaate veya herhangi bir ihtimale değil, kesin ve açık bir ispata dayanmalı, bu ispat, hiçbir şüphe ya da başka türlü oluşa imkan vermemelidir. Yüksek de olsa bir ihtimale dayanılarak sanığı cezalandırmak, ceza muhakemesinin en önemli amacı olan gerçeğe ulaşmadan hüküm vermek anlamına gelecektir.
İnceleme konusu somut olayda:
29.08.2011 günü saat 22.00 sıralarında, önleyici kolluk görevini ifa eden kolluk görevlilerince hükümlü ...’ın şüphe üzerine durdurulması, hükümlünün aracında yapılan arama sonucunda suçtan elde edildiği düşünülen televizyon, oto teybi, DVD player ve bu cihaza ait kumandanın ele geçirilmesi, hükümlünün yargılama sürecinin tüm aşamalarındaki savunmalarında, suça konu eşyaların ikinci el eşya satan bir dükkandan satın aldığını beyan etmesi, söz konusu eşyaların bir suçtan elde edildiğine dair yürütülen bir soruşturma ya da kovuşturmanın bulunmaması hususları göz önüne alındığında, her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı, mahkumiyetine yeterli delil elde edilememesi nedeniyle ve şüpheden sanık yararlanır ilkesi de gözetilmek suretiyle, hükümlünün suç eşyasının satın alınması veya kabul edilmesi suçundan beraati yerine, mahkumiyetine karar verilmesinde isabet görülmemiştir.
SONUÇ VE KARAR:
Yukarıda açıklanan nedenlerle;
Kanun yararına bozma istemine ilişkin Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen ihbarnamede yer alan bozma nedeni yerinde görüldüğünden, suç eşyasının satın alınması veya kabul edilmesi suçundan kurulan, İstanbul 15. Asliye Ceza Mahkemesinin 09/10/2018 tarih, 2018/437 Esas ve 2018/670 Karar sayılı kesinleşen kararının, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden anılan Kanun’un 309/4-d maddesi gereğince hükümlünün suç eşyasının satın alınması veya kabul edilmesi suçundan BERAATİNE, dosyanın mahal mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na TEVDİİNE, 01/10/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.