Danıştay 4. Daire 2018/1238 Esas 2022/1410 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2018/1238
Karar No : 2022/1410

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
VEKİLİ : Av. …
KARŞI TARAF (DAVACI) : … Yapı Dekorasyon İnşaat Taahhüt Sanayi ve Ticaret Limited Şirketi
VEKİLİ : Av. …
İSTEMİN KONUSU : … Bölge İdare Mahkemesi …. Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı şirket adına, taşınmaz satışları nedeniyle elde ettiği ticari kazancını kayıt ve beyan dışı bıraktığından bahisle vergi inceleme raporuna istinaden 2011 yılı için Vergi Usul Kanunu'nun 353/1. ve mükerrer 355. maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezalarının kaldırılması istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: …. Vergi Mahkemesince verilen … tarih ve E:…, K:… sayılı kararda; somut bir tespitte bulunulmaksızın dava konusu Vergi Usul Kanunu'nun 353/1. maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezasında ve gayrimenkul satışına ilişkin işlemin tapu dairesinde yapılan satışlar olduğu dikkate alındığında ödeme ve tahsilatların Vergi Usul Kanunu'nun mükerrer 355/4. maddesinde belirtilen kurumlar aracı kılınarak yapılması zorunlu bulunmadığı, bu nedenle 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun mükerrer 355. maddesine göre kesilen özel usulsüzlük cezasında da hukuka uyarlık bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: Bölge İdare Mahkemesince; 213 sayılı Kanun'un 353/1 maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezası yönünden, dava konusu özel usulsüzlük cezasının, eksik fatura düzenlendiği kimlikleri tespitli alıcı ifadeleriyle ve banka kayıtlarıyla tespit edilen 13 taşınmaz yönünden, eksik fatura düzenleme fiilinin Kanun'da öngörülen tipiklikte gerçekleştiği, hesap dönemi kapandıktan sonra tespit edilmiş olsa dahi, vergi suçu nedeniyle, ceza zamanaşımı süresi içerisinde ceza kesilmesinin mümkün bulunduğu, emsallerine nazaran düşük bedelle satıldığı iddia olunan 15 taşınmaz satışı nedeniyle kesilen cezanın ise bu haliyle varsayıma ve kanaate dayalı olduğu, davacı adına 213 sayılı Kanun'un 353/1 maddesi uyarınca kesilen cezanın, eksik fatura düzenlendiği alıcı ifadeleriyle tespit edilen 13 taşınmaz satışından kaynaklanan kısmında hukuka aykırılık, emsallerine nazaran düşük bedelle satıldığı iddia olunan 15 taşınmaz satışından kaynaklanan kısmında ise yukarıda belirtilen gerekçeyle hukuka uyarlık bulunmadığı, 213 sayılı Kanun'un mükerrer 355. maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezası yönünden, davacının, 8.000,00 TL ve üzerinde gerçekleştirdiği tahsilat ve ödemeleri listelenerek, bir kısım tahsilat ve ödemelerinin elden yapıldığı gerekçesiyle ceza tutarının hesaplandığının anlaşıldığı, ancak, bina inşaatı faaliyetiyle uğraşan davacının listelenen tahsilatlarının taşınmaz satışına ilişkin olduğu dikkate alındığında, tapuda gerçekleştirilmesi zorunlu söz konusu satış işlemleri nedeniyle tahsil edilen tutarların 323 sıra numaralı Vergi Usul Kanunu Genel Tebliği'ne göre tevsik zorunluluğu kapsamında bulunmadığı, davalı idare isteminin bu kısma yönelik olarak reddine karar vermek gerekmiş ise de, dava konusu cezanın, bu kısım dışında kalan ve söz konusu listede, ilk madde ve malzeme alışına (demir, mermer, granit vs.) ilişkin olduğu anlaşılan ve tevsik zorunluluğuna uygun şekilde gerçekleştirildiği davacı tarafından ispatlanamayan ödemeler nedeniyle kesilen kısmında hukuka aykırılık bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle istinaf başvurusunun kısmen kabulüne, kısmen gerekçeli olarak reddine, kısmen reddine mahkeme kararının kısmen kaldırılmasına karar verilmiştir.
TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Yapılan işlemin yasalara uygun olduğu ileri sürülmektedir.
KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.
TETKİK HÂKİMİ : …
DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE :
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. Temyize konu … Bölge İdare Mahkemesi …. Vergi Dava Dairesinin …. tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,


4. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 50. maddesi uyarınca, kararın taraflara tebliğini ve bir örneğinin de Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın Vergi Mahkemesine gönderilmesine, 09/03/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.