MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, fazla mesai, gece çalışmaları zamlı ücreti, hafta tatili ile bayram ve genel tatil çalışmaları alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, davacının, davalı belediyeye ait gazinoda gazino sorumlusu olarak çalıştığını, gazinonun gece 24:00" e kadar, cumartesi, pazar ve bayramlarda da açık olduğunu, ücretlerinin ödenmediğini ileri sürerek, fazla mesai ücreti, gece çalışmaları zamlı ücreti, hafta tatili ücreti ve ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının faizleriyle birlikte tahsilini istemiş, taleplerini bilirkişi raporu doğrultusunda artırarak ıslah etmiştir.
Davalı vekili, zaman aşımı definde bulunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, davacının davalıya ait iş yerinde 01.11.1982-14.09.2005 tarihleri arasında çalıştığı, yaz sezonunda günde bir saat olmak üzere, haftada oniki saat fazla mesai yaptığı, ulusal bayram ve genel tatil günlerinde ve hafta tatillerinde çalıştığı, gece mesaisi yaptığı gerekçesiyle bilirkişi raporu doğrultusunda hakkaniyet indirimi yapılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı kanuni süresi içinde davalı temyiz etmiştir.
1.Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2. Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille söz konusu olabilir. Buna karşın, bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda dahi, işçinin geçerli bir yazılı belge ile bordroda yazılı olandan daha fazla çalışmayı yazılı delille kanıtlaması gerekir. İşçiye bordro imzalatılmadığı halde, fazla çalışma ücreti tahakkuklarını da içeren her ay değişik miktarlarda ücret ödemelerinin banka kanalıyla yapılması durumunda da ihtirazi kayıt ileri sürülmemiş olması, ödenenin üzerinde fazla çalışma yapıldığının yazılı delille ispatlanması gerektiği sonucunu doğurmaktadır.
Fazla çalışmanın yazılı delil ya da tanıkla ispatı imkan dahilindedir. İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez.
Fazla çalışmanın belirlenmesinde 4857 sayılı İş Kanunu"nun 68. maddesi uyarınca ara dinlenme sürelerinin dikkate alınması gerekir.
Fazla çalışmaların uzun bir süre için hesaplanması ve miktarın yüksek çıkması halinde Yargıtay’ca son yıllarda indirim yapılması gerektiği istikrarlı uygulama halini almıştır. Ancak, fazla çalışmanın taktiri delil niteliğindeki tanık anlatımları yerine, yazılı belgelere ve işveren kayıtlarına dayanması durumunda böyle bir indirime gidilmemektedir.
Somut olayda, davacı tanıklarının beyanlarına göre,davacının yaz sezonunda 14-24 arası çalıştığı, günde iki saat fazla mesai yaptığı kabul edilerek fazla çalışma ve gece çalışması ücreti hesabı yapılmış ise de, davacı ile birlikte biş yıl çalıştığını beyan eden tanığın, davacının yaz döneminde vardiyalı olarak çalıştığını beyan ettiği, hesaplamada yaz döneminde sürekli akşam vardiyasında çalışılmış gibi hesap yapıldığı, gündüz vardiyasında da çalışıldığının düşünülmediği, tanık beyanlarına göre gündüz vardiyasında fazla çalışma yapılmadığı anlaşılmış olup, davacının 2000-2005 yılları arasında mayıs-eylül ayları arasındaki dört aylık dönemlerde, akşam ve gündüz vardiyalarında sırasıyla çalıştığı kabul edilerek, sadece gece vardiyasında çalışılan süreler için fazla çalışma ücreti hesabı yapılması gerektiğinin düşünülmemesi hatalıdır. Öte yandan, gece çalışması ücretinin hesabında da vardiyalı çalışma sisteminin dikkate alınıp alınmadığı anlaşılamamış olup, hükme esas alınan bilirkişi raporu bu yönden denetime elverişli değildir. Mahkemece eksik inceleme ve yanlış yorum ile yetersiz bilirkişi raporuna dayanılarak yazılı şekilde karar verilmesi bozmayı gerektirir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeple BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 05.04.2013 gününde oybirliği ile karar verildi.