MAHKEMESİ : Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesi
MAHKEMESİ : Gaziantep 6. Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki İlk Derece Mahkemesinde görülen haksız icra takibi nedeniyle maddi ve manevi tazminat davasında verilen davanın reddine ilişkin hüküm hakkında Bölge Adliye Mahkemesi tarafından yapılan istinaf incelenmesi sonucunda; istinaf isteminin esastan reddine dair verilen kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı tarafından süresi içinde istenilmekle dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü: KARAR
Dava, haksız icra takibi nedeniyle maddi ve manevi tazminat istemine ilişkin olup, davalı tarafça davanın reddi istenmiş, ilk derece mahkemesi tarafından kesin süre içinde gider avansı yatırılmadığından dava şartı yokluğu nedeniyle davanın usulden reddine karar verilmiş; hükme karşı davacı tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Bölge adliye mahkemesince; ilk derece kararının usul, yasa ve dosya kapsamına uygun olduğu gerekçesiyle, HMK 353/1-b.1 maddesi gereğince davacının istinaf başvurusunun esastan reddine temyiz yolu açık olmak üzere karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 353. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (a) bendi gereği, 6 alt bent halinde sayılan usule ilişkin ilk derece mahkemesi kararları hakkında bölge adliye mahkemesince, kararın esasını incelemeden kararın kaldırılmasına ve davanın yeniden görülmesi için dosyanın kararı veren mahkemeye gönderilmesine duruşma yapmadan kesin olarak karar verileceği düzenlenmiştir.
6100 sayılı Kanun’un 1. fıkrasının (a) bendinin (4) nolu alt bendinde; “Diğer dava şartlarına aykırılık bulunması” halinde bölge adliye mahkemesince kararın duruşma yapılmaksızın kesin olarak verileceği belirtilmiştir.
Kanunda kesin olduğu belirtilen kararlar aleyhine kanun yoluna başvurularak denetim yapılamaz. 6100 sayılı Kanun’un 361. maddesinde, bölge adliye mahkemesi hukuk dairelerinden verilen temyizi kabil nihai kararlar aleyhine temyiz yoluna başvurulabileceği düzenlenmiştir.
Hal böyle olunca; Bölge Adliye Mahkemesince her ne kadar hükmün HMK m. 361 uyarınca temyiz yolu açık olarak verildiği belirtilmiş ise de; yukarıda açıklanan yasal düzenleme gereği bölge adliye mahkemesinin HMK’nın 353/1-a.4 maddesine ilişkin olduğu anlaşılan kararının kesin ve temyizi kabil nitelikte olmaması nedeniyle, temyiz dilekçesinin reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz dilekçesinin REDDİNE, dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin de Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesine gönderilmesine, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine 21/06/2021 gününde oybirliğiyle karar verildi.