MAHKEMESİ : Bursa Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesi
MAHKEMESİ : Lapseki Sulh Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki ilk derece mahkemesinde görülen tazminat davasında verilen davanın kabulüne ilişkin hüküm hakkında bölge adliye mahkemesi tarafından yapılan istinaf incelenmesi sonucunda; esas yönünden istinaf isteminin reddine ilişkin kararın, süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü.
-K A R A R-
Davacı vekili ilk derece mahkemesine verdiği dava dilekçesinde, siyasi parti ilçe teşkilatının kendiliğinden sona erdiğinin tespitini istemiş; ilk derece mahkemesince davanın kabulüne karar verilmiş, davacının vekalet ücreti ve yargılama gideri yönünden istinaf başvurusu üzerine Bölge Adliye Mahkemesince, kamu düzeni bakımından istinaf isteminin kabulü ile ilk derece mahkemesi kararının kaldırılmasına ve davanın aktif husumet yokluğu nedeniyle dava şartı yokluğundan reddine dair verilen karara karşı davacı vekili temyiz isteminde bulunmuştur.
Dava, olağan genel kurulunu iki defa üst üste yapmayan davalı Doğru Yol Partisi Lapseki İlçe Teşkilatının 2820 sayılı Siyasi Partiler Kanunu’nun 121. maddesinin atıf yaptığı 5253 sayılı Dernekler Kanunu’nun 36. maddesi uyarınca 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu’nun 87. maddesinin 5. maddesi kapsamında kendiliğinden dağılma halinin ve buna bağlı olarak hukuki varlığının sona erdiğinin tespiti istemine ilişkindir.
01/10/2011 tarihinde yürürlüğe giren 6100 sayılı HMK’nun 362. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendine göre, 634 sayılı Kat Mülkiyeti Kanunu’ndan doğan ve taşınmazın aynına ilişkin verilen kararlar dışında, Sulh Hukuk Mahkemesinin görevine giren davalarda verilen kararlara karşı temyiz yoluna gidilmesi mümkün değildir. Sulh Hukuk Mahkemesinin görevine giren davalar Kanunun 4. maddesinde sayılmaktadır. Bununla birlikte kanunun 4. maddesinde sayılmadığı halde, özel kanunlarla da Sulh Hukuk Mahkemesinin görevli olduğu belirtilen davalarla ilgili verilecek kararlara karşı da temyiz yoluna başvurulması mümkün değildir. Bölge Adliye Mahkemesi kararında temyiz yolunun açık olarak gösterilmesi bu sonucu değiştirmez. Davacının temyiz dilekçesinin bu sebeple reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan sebeplerle temyiz dilekçesinin REDDİNE, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin de Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, 492 sayılı Harçlar Yasasının 13/J maddesi uyarınca davacıdan harç alınmamasına 21/06/2021 gününde oybirliğiyle karar verildi.