İstanbul Ceza Kararları - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/6222 Esas 2019/14887 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/6222
Karar No: 2019/14887
Karar Tarihi: 09.07.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/6222 Esas 2019/14887 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen ve temyiz edilen mahkumiyet hükmü incelendi. Sanığın adli sicil kaydında tekerrüre esas olan başka bir kararının bulunmaması göz önünde bulundurularak, sanığın tehdit suçu nedeniyle cezalandırılmasına karar verildiği ancak daha sonra uzlaşma hükümlerinin yeniden düzenlendiği ve tekerrüre esas suçun da uzlaşma kapsamına alındığı belirtilerek, önceki kararda uzlaştırma işlemi uygulanıp uygulanmadığı araştırılması gerektiği ifade edildi. Ayrıca, sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk olduğu vurgulandı. Sanığın temyiz itirazları yerinde görülerek, hüküm bozuldu.
Kanun maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 106/1 1. cümle maddesi
- 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 253. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 2. ve 7. maddeleri
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 58/3. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 86/2. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 58. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 29. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun

3. Ceza Dairesi 2019/6222 E. , 2019/14887 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1)Sanığın adli sicil kaydında tekerrüre esas olan başka ilamının bulunmadığı da gözetildiğinde, sanık hakkında tekerrüre esas alınan Afşin Sulh Ceza Mahkemesinin 13.10.2009 tarihli ve 2009/169 Esas - 2009/327 Karar sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK"nin 106/1 1. cümle maddesi gereğince tehdit suçundan cezalandırılmasına karar verildiği, ancak 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK"nin 253. maddesi gereğince uzlaşma hükümleri yeniden düzenlenerek, tekerrüre esas suçun da uzlaşma kapsamına alındığı anlaşılmakla, TCK"nin 2. ve 7. maddeleri de gözetilerek, tekerrüre esas alınan hükümde uzlaştırma işlemi uygulanıp uygulanmadığı araştırılarak sonucuna göre 5237 sayılı TCK"nin 58/3. maddesi uyarınca zorunlu olarak TCK"nin 86/2. maddesindeki seçimlik cezalardan hapis cezasına hükmolunması gerekip gerekmediğinin ve TCK"nin 58. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağının değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
2)Sanık hakkında hüküm kurulurken TCK"nin 29. maddesinin uygulanmasında, 6 ay 22 gün hapis cezası olmasına rağmen hükümde ""6 ay 22 gün adli para cezası"" denilerek hükmün karıştırılması,
3)Kasti suçtan verilen hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak, Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme aykırı BOZULMASINA, 09.07.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.