MAHKEMESİ :İş Mahkemesi


DAVA : Davacı, yıllık izin, fazla çalışma ve hafta tatili ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteğin reddine karar vermiştir.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili; davacının davalı kurumda emekli olana kadar çalıştığını, altı yıllık ücretli izin alacaklarının ödenmediğini, fazla mesai yaptığını, hafta tatillerinde çalıştığını, ücretlerinin ödenmediğini ileri sürerek yıllık izin ücreti, fazla çalışma ücreti ve hafta tatili ücretinin faizleriyle birlikte davalıdan tahsilini istemiş, bilirkişi raporu doğrultusunda taleplerini artırarak ıslah etmiştir.
Davalı vekili; davacının yıllık izin ücretlerinin ödendiğini, kurumu ibra ettiğini, herhangi bir hak alacağının kalmadığını belirterek davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, davacının davalı iş yerinde toplam 24 yıl 345 gün çalıştığı, emeklilik nedeniyle işten ayrıldığı, sendika üyesi olduğu, tanık beyanlarına göre haftada bir gün çalışmadığı, buna göre hafta tatili ücreti talebinin yerinde olmadığı, davalı kurum ile davacının yapmış olduğu ve aksi ispat edilemeyen 23/09/2010 tarihli protokol hükümlerine göre, davacının fazla mesai, hafta tatili ve diğer hak ve alacaklarını tam ve zamanında nakten aldığını, davalı iş yerinden hiçbir hak ve alacağı kalmadığını, tam ve kesin olarak ibra ettiği, bu protokol ve ibraname hükümleri çerçevesinde davacının bu yönüyle herhangi bir hak ve alacağı kalmadığı beyan ettiğinden belirtilen alacaklara hak kazanmadığı, dosyaya sunulan izin talep formlarına göre yıllık izin ücreti alacağı bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı yasal süresi içinde davacı temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında uyuşmazlık davacı işçinin kullandırılmayan izin sürelerine ait ücretlere hak kazanıp kazanmadığı noktasında toplanmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu"nun 59. maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir nedenle sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada ilişkinin sona erme şeklinin ve haklı olup olmadığının önemi bulunmamaktadır.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile kanıtlamalıdır. Bu konuda ispat yükü üzerinde olan işveren, işçiye yemin teklif edebilir.
Dairemizce, iş sözleşmesinin feshinde ödenmesi gereken izin ücreti, geniş anlamda ücret içinde değerlendirilmemiş ve 4857 sayılı Kanun"un 34. maddesinde sözü edilen bankalarca mevduata uygulanan en yüksek faize karar verilemeyeceği kabul edilmiştir. O halde, izin ücreti için uygulanması gereken faiz, yasal faiz olmalıdır.
Yıllık izin hakkı anayasal temeli olan bir dinlenme hakkı olup, işçinin iş sözleşmesinin devamı sırasında ücrete dönüşmez ve bu haktan vazgeçilemez. İşçinin iş sözleşmesinin devamı süresinde kullanmadığı yıllık izinlere ait ücreti istemesi mümkün değildir. Bu nedenle, işçinin iş sözleşmesinin devamı sırasında izin hakkının bulunduğunun tespitini istemesinde hukuki menfaati vardır.
Somut olayda, davalı işverence dosyaya sunulan izin talep formlarına göre, davacının 178 günlük yıllık iznini 2007, 2009 ve 2010 yıllarında kullandığı, formların imzalı olduğu, işten ayrılma ve işe başlama tarihlerinin belirtildiği, işveren olurlarını içerdiği, davacıya 15 günlük yıllık izin ücreti karşılığı 926,11 TL ödeme yapıldığı, 18/06/2007 tarihli izin talep formunda davacının o tarih itibariyle 109 iş günü yıllık ücretli izninin bulunduğunun belirtildiği anlaşılmış olup, davacı vekilinin yıllık izin talep formlarındaki imzaların davacıya ait olmadığını ileri sürdüğü dikkate alındığında, davacı asilin belgelerdeki imzaları ile ilgili beyanı alınarak, imzanın inkarı halinde bilirkişi incelemesi yapılarak sonucuna göre karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması bozmayı gerektirir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeple BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 10.05.2013 gününde oybirliği ile karar verildi.