MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Adana 2. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 20/12/2018 tarih ve 2015/2207-2018/1261 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davalı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı banka nezdinde bulunan emekli maaş hesabına davalı banka tarafından bloke konulduğunu, 5510 sayılı Yasa’nın 93. ve İİK’nın 83. maddesi uyarınca emekli maaş hesaplarına haciz ve bloke uygulanamayacağını ileri sürerek, hesabına konulan blokenin kaldırılmasına karar verilmesini istemiştir.
Davalı vekili, Bankacılık Kanununun 61. maddesine göre, mevduatın İİK hükümlerine göre haczedilebileceğini ve yine aynı Yasa hükmüne göre, banka alacaklı olduğu takdirde hesap üzerinde takas, mahsup ve virman hakkını kullanabileceğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve bilirkişi raporu doğrultusunda, davacının emekli maaş hesabına davalı banka tarafından bloke konulduğu, davacının emekli maaşı hesabı dışında davalı banka nezdinde hesabı bulunmadığı, 5510 sayılı Yasa"nın 93. maddesinin, “Bu Kanun gereğince sigortalılar ve hak sahiplerinin gelir, aylık ve ödenekleri, sağlık hizmeti sunucularının genel sağlık sigortası hükümlerinin uygulanması sonucu Kurum nezdinde doğan alacakları, devir ve temlik edilemez. Gelir, aylık ve ödenekler; 88 inci maddeye göre takip ve tahsili gereken alacaklar ile nafaka borçları dışında haczedilemez. Bu fıkraya göre haczi yasaklanan gelir, aylık ve ödeneklerin haczedilmesine ilişkin talepler, borçlunun muvafakati bulunmaması halinde, icra müdürü tarafından reddedilir.” hükmünü haiz olduğu, İİK’nın 83/a maddesinde de, aynı Yasa’nın 82. ve 83. maddelerde yazılı mal ve hakların haczolunabileceğine dair önceden yapılan anlaşmalar muteber olmadığının düzenleme altına alındığı, somut olayda, davacının 5510 sayılı yasa yürürlüğünden sonra hesabına konulan blokenin yukarıda belirtilen yasa maddeleri karşısında yerinde olmadığı gerekçesiyle, davanın kabulüne, davacının hesabına konulan blokenin fekkine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 10,00 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 10/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.