MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik verilen hükmün süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -
Davacı vekili, müvekkili ile davalı şirket arasında hizmet alım sözleşmesi bulunduğunu, sözleşme kapsamında davalı şirket bünyesinde çalışmakta iken iş akdi feshedilen dava dışı işçi ...."nın işe iade talebiyle müvekkili kuruma ve davalı aleyhine açtığı davanın kabul edildiğini ve kararın mali sonuçlarının tahsili için başlatılan icra dosyasına müvekkilinin 20.276,25 TL ödeme yaptığını, müvekkilinin mahkeme kararına istinaden işçiye ödediği tazminat için davalı şirkete rücu hakkı bulunduğunu ileri sürerek 20.276,25 TL"nin ödeme tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, işe iade kararına rağmen işçiyi işe başlatmayan davacı idarenin tazminatlardan ve işçinin yasal haklarından sorumlu olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, benimsenen bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; tarafların işçi hak ve alacaklarından yüklenicinin sorumlu olduğu hususunu aralarındaki yazılı sözleşme ile açıkça belirledikleri, davalı tarafın dış ilişkiyi düzenleyen 4857 Sayılı İş Kanunu"nun 2. maddesinde yazılı olan hükümlerden faydalanmasının da mümkün olmadığı, işten çıkarılan işçiye davacı tarafça ödenen tazminat ve alacakların tamamından davalı şirket sorumlu olduğu gerekçesiyle davanın kabulü ile 20.276,25 TL"nin dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava, hizmet alım sözleşmesinden kaynanlanan rücuen alacak istemidir.
Yüklenici işçisinin hizmet aktinin feshi sonrasında işveren ve yüklenici aleyhine açtığı işe iade davasında davanın işçi lehine sonuçlandığı, işe iade edilmeme halinde de bir bedel ödenmesine karar verildiği ve işçinin işe iade edilmemesi nedeniyle işverenin işçiye bu bedeli ödediği anlaşılmaktadır.
İşçinin hizmet aktini yüklenici ile imzalamasına rağmen, işyerinin işverene ait olması nedeniyle işçinin işe iadesinin işveren ve yüklenici birlikte gerçekleştirmek zorundadır. İşverinin kabulü olmadan yüklenicinin işçiyi iade etmesi mümkün değildir. Ayrıca Anamur Asliye Hukuk Mahkemesi (İş Mahkemesi Sıfatıyla)"nin 27.12.2010 tarihli, 2010/62 E. 2010/72 K. sayılı kararında işçinin Anamur Devlet Hastanesindeki işine iadesine, işe başlatılmaması halinde ödenmesi gereken tazminatlardan davalıların müştereken ve müteselsilen sorumluluğuna karar verilmiştir. Taraflar arasında imzalanan hizmet alım sözleşmesinde bu hususu düzenleyen bir hüküm de bulunmamaktadır.
Bu durumda işe iade sorumluluğu davacıya ait olup, mali sorumluluklardan da taraflar müteselsil sorumlu olduğuna göre dava dışı işçinin işe iade edilmediği bu nedenle mali sorumluluk doğduğu kabul edilerek işe iade bedelinin %50"sinden davacının sorumlu olduğunun kabulüyle uyuşmazlığın yukarıdaki ilke çerçevesinde çözüme kavuşturulması gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmemiş bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıdaki bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün davalı yararına BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz edene iadesine, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere 03.02.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.