MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, feshin geçersizliğine ve işe iadesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın reddine karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalı işveren emrinde çalışmaya başladığını, kredi kartı ve post cihazı pazarladığını, davacı iş akdinin davalı tarafça feshedildiğini, fesih işleminde gerekli usullere uyulmadığını, feshin son çare olmadığını iddia ederek işe iade yolunda karar verilmesini, işe başlatmama halinde 4 aylık ve çalışmadığı süre için 4 aylık ücretinin davalıdan tahsilini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının davalı işveren ile arasında belirli süreli iş sözleşmesi bulunduğunu, davacının işverenin güvenini kötüye kullandığını, taraflar arasındaki iş akdinin iş yasası 25/2 düzenlemesi gereği haklı nedenle derhal feshedildiğini, davacının konaklama ödemeleri ile şirkete fatura edilen tutarlar arasında hileli işlem olduğunu, davacının fesih bildirimini tebliğ almaktan kaçındığını savunarak açılan davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, feshin yasanın aradığı şekil koşullarına uygun olarak yapıldığını, fesih yazısında davacının şehir dışı faaliyetleri sırasında prosedüre uygun hareket etmediğini ve işverenin güvenini kötüye kullandığını belirttiğini, davacının şehir dışı görevleri nedeniyle haklı bedeller ödemek suretiyle konaklama yapmış olması kendisine haksız kazanç temin etmesinin davalı işverence tespiti sonucu iş akdi sonlandırıldığını, davacı işçinin davranışlarından kaynaklanan nedenlerle iş ilişkisinin sürdürülmesinin davalı işveren açısından önemli ve makul ölçüler içinde beklenemeyeceğini, feshin geçerli ve haklı fesih olduğunu bu nedenle davanın reddine karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Hüküm taraf vekilleri tarafından temyiz edilmiştir.
E) Gerekçe:
4857 sayılı İş Kanunu’nun 20/II.c.1 maddesinde açıkça, feshin geçerli nedenlere dayandığının ispat yükü davalı işverene verilmiştir.
İşveren ispat yükünü yerine getirirken, öncelikle feshin biçimsel koşullarına uyduğunu kanıtlayacaktır. Buna göre fesih işlemini yazılı yapmış olması, belli durumlarda işçinin savunmasını istediğini belgelemesi, yazılı fesih işleminin içeriğinde dayandığı fesih sebeplerini somut ve açık olarak göstermiş olması gerekir. İşverenin biçimsel koşulları yerine getirdiği anlaşıldıktan sonra, içerik yönünden fesih nedenlerinin geçerli (veya haklı) olduğunun kanıtlanması aşamasına geçilecektir.
4857 sayılı İş Kanunu’nun 18. maddesi işverene, işçinin davranışlarından ve yeterliliğinden kaynaklanan nedenlerle iş sözleşmesini feshetme yetkisi vermiştir. İşçinin davranışlarından kaynaklanan fesihte takip edilen amaç, işçinin daha önce işlediği iş sözleşmesine aykırı davranışları cezalandırmak veya yaptırıma bağlamak değil; onun sözleşmesel yükümlülükleri ihlale devam etmesi, tekrarlaması olasılığından kaçınmaktır. İşçinin davranışları nedeniyle iş sözleşmesinin feshedilebilmesi için, işçinin iş sözleşmesine aykırı, sözleşmeyi ihlal eden bir davranışının varlığı gerekir. İşçinin kusurlu davranışı ile sözleşmeye aykırı davranmış ve bunun sonucunda iş ilişkisi olumsuz bir şekilde etkilenmişse işçinin davranışından kaynaklanan geçerli bir fesih söz konusu olur. Buna karşılık, işçinin kusur ve ihmaline dayanmayan sözleşmeye aykırı davranışlarından dolayı işçiye bir sorumluluk yüklenemeyeceğinden işçinin davranışlarından kaynaklanan geçerli fesih nedeninden de bahsedilemez.
İşçinin davranışlarından ve yeterliliğinden kaynaklanan nedenler, aynı yasanın 25. maddesinde belirtilen nedenler yanında, bu nitelikte olmamakla birlikte, işyerlerinde işin görülmesini önemli ölçüde olumsuz etkileyen nedenlerdir. İşçinin davranışlarından veya yetersizliğinden kaynaklanan nedenlerde, iş ilişkisinin sürdürülmesinin işveren açısından önemli ve makul ölçüler içinde beklenemeyeceği durumlarda, feshin geçerli nedenlere dayandığını kabul etmek gerekecektir.
İspat yükü kendisinde olan işveren, geçerli ve haklı nedende davacının davranışının veya yetersizliğinin işyerinde olumsuzluklara yol açtığını ve iş ilişkisinin çekilmez hal aldığını da ispat etmelidir.
Dosya içeriğine göre davalı işveren, davacının iş sözleşmesinin şehir dışı konaklamalarında prosedüre uymadığını ve işveren güveninin kötüye kullanılması ve doğruluk ve bağlılıkla bağdaşmayan davranış nedeniyle haklı nedenle feshedildiğini savunmuştur. Davalı cevap dilekçesi ile şehir dışı masrafların kredi kartı ile yapılması gerektiğini, nakit ödeme yapılması halinde ise faturanın şirkete ibrazı halinde ödeme yapıldığını, davacının ödediği miktardan fazla fatura ibraz ettiğini ifade etmiştir. Davacı tarafından ibraz edilen faturalar davalı tarafından 2013 yılından beri ödenmiş, kalınan otellerin davalı tarafından bilinmekte olduğu ve davacıya uyarı dahi verilmediği anlaşılmaktadır. Faturalar ile kalınan otele ait fiyat listesi karşılaştırıldığında, tarifeden düşük veya tarife civarında olduğu anlaşılmaktadır. Somut uyuşmazlıkta soyut tanık ifadesi dışında, davacının haksız menfaat temin edildiği savunması ile bu davranışların işyerinde ne tür olumsuzluklara yol açtığının ispat edilmediği, kısaca işverenin geçerli ve haklı feshi kanıtlayamadığı anlaşıldığından, davanın kabulü gerekirken, yazılı gerekçe ile reddi hatalıdır.
4857 sayılı İş Kanunun 20.maddesinin 3.fıkrası uyarınca, hükmün bozulmak suretiyle ortadan kaldırılması ve aşağıdaki gibi karar verilmesi gerekmiştir.
HÜKÜM: Yukarıda belirtilen nedenlerle;
1-Yerel Mahkemenin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararının BOZULARAK ORTADAN KALDIRILMASINA,
2-İşverence yapılan FESHİN GEÇERSİZLİĞİNE, davacının İŞE İADESİNE,
3- Davacının yasal sürede işe başvurmasına rağmen, işverenin süresi içinde işe başlatmaması halinde ödenmesi gereken tazminat miktarının işçinin 4 aylık ücreti olarak belirlenmesine,
4-Davacının işe iade için işverene süresi içinde başvurması halinde hak kazanılacak olan ve kararın kesinleşmesine kadar doğmuş bulunan en çok 4 aylık ücret ve diğer haklarının davacıya ödenmesi gerektiğinin belirlenmesine,
5-Davacı vekille temsil edildiğinden karar tarihinde yürürlükte bulunan AAÜT. uyarınca hesaplanan 2.180 TL. maktu vekalet ücretinin davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine,
6-Alınması gereken 35,90 TL. karar harcından davacının yatırdığı 10,70 TL. peşin harcın mahsubu ile 25,20 TL. bakiye karar harcının davalıdan tahsili ile hazineye irat kaydına,
7-Davacı tarafça yapılan 266.20 TL yargılama giderinin davalıdan alınarak, davacıya verilmesine,
8- Davalının yaptığı yargılama giderlerinin üzerinde bırakılmasına,
9- Peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, kesin olarak oybirliğiyle 14.02.2018 tarihinde karar verildi.