MAHKEMESİ : ADLİYE MAHKEMESİ 11. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi"nce bozmaya uyularak davanın kısmen kabulüne dair verilen 19/06/2019 tarih ve 2018/2533 E- 2019/966 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkilinin 2012/30356 sayılı "LORYMA BOUTİQE HOTEL" ibareli markanın sahibi olduğunu, tescilinden sonra davalının, müvekkiliyle benzer adreste müvekkilinin markasıyla iltibas oluşturacak şekilde "..." adıyla faaliyet göstermeye başladığını, her ne kadar davalının, müvekkilinin markasının tescilinden sonra 2013/68115 sayılı "DEFNE ..." ibareli marka başvurusu varsa da davalının "..." şeklindeki kullanımının müvekkilinin marka hakkına tecavüz oluşturduğunu, karşılıklığa neden olduğunu, maddi ve manevi zararının bulunduğunu ileri sürerek markaya tecavüzün durdurulmasını, giderilmesini, 556 sayılı KHK’nın 66/1-a uyarınca belirlenmek üzere 10.000 TL maddi, 10,000 TL manevi tazminatın tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; müvekkilinin işlettiği otelin "Defne Lorina Otel" olduğunu, müvekkilinin bu ad ile dava tarihinden önce yaptığı marka başvurusunun da tescil edildiğini, müvekkilinin tescilli markasına uygun kullanımda bulunduğunu, herhangi bir benzerlik ve iltibas bulunmadığını, davacının ayrıca “Boutique Hotel” ibaresini kullandığını savunarak davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; davacının "Loryma Boutiqe Hotel" markasıyla davalının kullanımındaki "Lorina Otel" ibaresi arasında karıştırılma ihtimali doğuracak şekilde benzerlik bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı davacı vekili tarafından istinaf yoluna başvurulmuştur.
İzmir Bölge Adliye Mahkemesince, bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya göre; bozma ilamına uyulması sonrasında oluşan usuli kazanılmış hak kapsamında davalının kullanımının davacının marka hakkına tecavüz teşkil ettiği, alınan bilirkişi raporunda 556 sayılı KHK’nın 66/1-a maddesi uyarınca belirleme yapılmadığı ve dava tarihi olan 2014 yılından sonraki yıllara ilişkin ortalama kardaki düşüşe göre belirleme yapıldığından bilirkişi raporunun hükme esas alınamayacağı, 6098 sayılı TBK"nın 50. ve 51. maddesi uyarınca maddi tazminatın belirlenmesi gerekmekle somut olayın özelliğine, kusur ve zarara göre 4.000,00 TL maddi, 2.000,00 TL manevi tazminatın makul olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne, 4.000,00 TL maddi, 2.000,00 TL manevi tazminatın tahsiline karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, Bölge Adliye Mahkemesince uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 307,39 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 10/02/2020 kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.