Danıştay 9. Daire 2019/4613 Esas 2022/505 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DOKUZUNCU DAİRE
Esas No : 2019/4613
Karar No : 2022/505

TEMYİZ EDEN (DAVACI) : …
KARŞI TARAF (DAVALI) : … Vergi Dairesi Müdürlüğü

İSTEMİN KONUSU : … Bölge İdare Mahkemesi …. Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının, temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ:
Dava konusu istem: Davacı adına, otobüs hattı satışından elde ettiği kazancını kayıt ve beyan dışı bıraktığından bahisle takdir komisyonu kararına dayanılarak re'sen tarh edilen 2011 yılı gelir vergisi ve 2011/Nisan-Haziran dönemine ilişkin geçici vergi ile bu vergiler üzerinden kesilen bir kat vergi ziyaı cezasının kaldırılması istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararıyla; günümüzde önemli bir ekonomik değer olan ve yüksek meblağlar ile ifade edilen hat bedelinin kişisel samimiyete binaen bedelsiz devredildiği yönündeki davacı iddiasına iktisadi ve ticari icaplara uygun düşmediğinden itibar edilmediği, söz konusu hat satışına ilişkin olarak gerçek satış bedelinin tespiti için, Mahkemelerinin 28/09/2017 tarihli ara kararı ile … Belediye Başkanlığı'ndan ve … Ticaret ve Sanayi Odası'ndan satışa konu hattın çalıştığı güzergahta 2011 yılında hat satış fiyatlarının ne kadar olduğu ve 2011 yılı öncesi ve sonrasında aynı hatta ilişkin olarak herhangi bir hat satış ihalesi yapılıp yapılmadığının sorulduğu, … Belediye Başkanlığı'nın … tarih ve … sayılı yazısı ile 2014 yılında yapılan hat ihalesinin 500.000,00-TL bedelle gerçekleştirildiğinin bildirildiği, dosyada mevcut belgeler ve ara karar neticesinde ilgili belediyece verilen cevabi yazının birlikte değerlendirilmesinden, takdir komisyonunca davacı lehine yorum yapılmak suretiyle 2006 yılı hat ihale bedelinin matrah takdirinde dikkate alınmış olmasında ve neticesinde yapılan vergi ziyaı cezalı gelir vergisi tarhiyatında ve ayrıca gelir geçici vergisine bağlı olarak kesilen vergi ziyaı cezasında hukuka aykırılık görülmediği, davacı adına 2011/Nisan-Haziran dönemi için salınan gelir geçici vergi aslı yönünden yapılan değerlendirmede, 193 Sayılı Gelir Vergisi Kanunu’nun mükerrer 120. maddesinin 3. fıkrasında da; yapılan incelemeler sırasında geçmiş dönemlere ait geçici verginin %10’unu aşan tutarda eksik beyan edildiğinin tespiti halinde eksik beyan edilen bu kısım için re’sen veya ikmalen geçici vergi tarh edileceği,mahsup süresi geçtikten sonra kesinleşen geçici verginin terkin edileceği ancak gecikme faizi ve ceza tahsil edileceği kuralına yer verildiği, buna göre dava konusu geçici vergi aslının mahsup süresi geçtiğinden kaldırılması gerektiği gerekçesiyle kısmen kabulüne kısmen reddine, dava konusu 2011 yılı için tarh edilen vergi ziyaı cezalı gelir vergisi ve geçici vergiye bağlı olarak kesilen vergi ziyaı cezası yönünden davanın reddine, gelir geçici vergi aslının ise kaldırılmasına karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: İstinaf başvurusuna konu Vergi Mahkemesi kararının hukuka ve usule uygun olduğu ve davacı tarafından ileri sürülen iddiaların söz konusu kararın kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği belirtilerek 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanun'nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca istinaf başvurusunun reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI: 7104 sayılı Kanun ile Gelir Vergisi Kanunu'na eklenen mük. 80. maddesinin geçici 88. maddesi hükümlerinin dava konusu olaya uygulanarak tarhiyat ve cezaların kaldırılması ve temyiz isteminin kabulü ile dava konusu işlemin iptal edilmesi gerektiği iddiasıyla kararın bozulması istenilmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI: Yasal dayanaktan yoksun olan temyiz isteminin reddi gerektiği yolundadır.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …'ÜN DÜŞÜNCESİ: Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1.Davacının temyiz isteminin reddine,
2.Davanın yukarıda özetlenen gerekçeyle reddine ilişkin Vergi Mahkemesi kararına yönelik istinaf başvurusunun reddi yolundaki … Bölge İdare Mahkemesi …. Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3.Temyiz isteminde bulunandan …-TL maktu harç alınmasına,
4.2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 50. maddesi uyarınca, onama kararının taraflara tebliğini ve bir örneğinin de …. Bölge İdare Mahkemesi ….. Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın … Vergi Mahkemesine gönderilmesine, 22/02/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.