Davacı iş sözleşmesinin geçerli neden olmadan davalı işveren tarafından feshedildiğini iddia ederek feshin geçersizliğine ve işe iadesine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı  davacının kendi rızasıyla işten ayrılmak istediğini sözlü olarak beyan ettiğini, davacıdan istifa dilekçesi istenildiğini, davacının ihtiyacı olduğundan kıdem tazminatını talep ettiğini, şirketin iyi niyetli olarak davacının kıdem tazminatını ödediğini, davacının istifa dilekçesi sunacağını söylemesine rağmen istifa dilekçesi vermediğini beyanla davanın  reddini  talep  etmiştir.
Mahkemece feshin yazılı olarak yapılması, sebebinin açık ve kesin olarak gösterilmesi ve işçinin davranışlarından ve veriminden kaynaklanan sebeplerle hizmet akdinin fesih edilebilmesi için yazılı savunma alınmasının zorunlu olduğu, davacının alınmış bir savunması olmadığı görülmekle usülüne uygun fesih olmadığı gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Karar davalı tarafından temyiz edilmiştir.
4857 sayılı İş Kanunu"nun 18. maddesi uyarınca işçinin iş güvencesi hükümlerinden yararlanabilmesi için fesih bildiriminin yapıldığı tarihte işyerinde 30 ve daha fazla işçi çalıştırılması gerekir.  İşverenin aynı işkolunda birden fazla işyerinin bulunması halinde, işyerinde çalışan işçi sayısı, bu işyerlerinde çalışan işçi sayısına göre belirlenir.
Mahkemece davalı  işverenin işyerinde fesih tarihinde 30 işçi sayısı bulunup bulunmadığı yönünden araştırma yapılıp  işçi  sayısı tespit edilerek  hüküm kurulmalıdır. Mahkemece eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 20/01/2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.