İş Mahkemesi
Dava Türü : Alacak




Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
Davacı, davalının çalışanlarına reklam gelirlerinin %7"si oranında prim vereceğini taahhüt ederek işe aldığını, ancak ödemediğini 11.02.2011 tarihinde prim alacaklarının ödenmemesi nedeniyle iş akdini haklı olarak feshettiğini belirterek kıdem tazminatı ve prim alacağı talep etmiştir.
Davalı, davacıya yazılı olarak hiçbir şekilde prim taahhüdünde bulunulmadığını, hizmet sözleşmesinde de işverenin süreklilik arz etmeyen ödemeler yazılı olarak tebliğ edilmedikçe kazanılmış hak teşkil etmeyeceğinin, işverenin bundan tek taraflı olarak vazgeçebileceğinin belirtildiğini belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme, işçinin prim alacağının ödenmemesi nedeniyle iş sözleşmesini haklı olarak 4857 sayılı İş Kanununun 24/2-e maddesi uyarınca feshettiğini bu nedenle kıdem tazminatına hak kazandığını kabul etmiştir. Mahkemece verilen karar Dairemizce, “prim alacağının varlığını ilgili meslek kuruluşlarından sorarak kesinleştir” gerekçesiyle bozulmuş. Mahkeme bozma kararına uyarak davacının prim alacağının varlığını kabul ederek kıdem tazminatı ve prim alacağını hüküm altına almıştır.
Ne var ki, aynı işyerinde çalışan ... isimli çalışanın açtığı davada Yargıtay 22 H.D."nin 2014/12061 E.- 2014/13183 K. sayılı ilamında dosyada davacıya prim ödeneceğine ilişkin sözleşme, anlaşma, protokol vb. bir belgeye rastlanmadığı, davacının prim uygulamasının varlığını ve oranını yeterli, somut ve inandırıcı delillerle ispatlayamadığından anılan alacağın reddine karar verilmesi gerekçesiyle bozmuştur. Davacı da prim alacağının varlığını ve işyerinde her çalışana ayrı bir uygulama olduğunu yazılı delil ile ispat edememiştir. Bu durum karşısında, davalı işyerinde prim uygulamasının olmadığı yargı kararı ile kesinleşmiş olup davacının prim alacağı talebinin reddi gerekmektedir. Ayrıca prim alacağı olmadığının kabulü halinde davacının haklı fesih gerekçesi de ortadan kalkacağından fesih ve kıdem tazminatını hak edip etmediği hususunun da yeniden değerlendirilerek bir karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde davanın kabulüne karar verilmesi hatalı olup bozma nedenidir.
O halde davalı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine 06.04.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.