MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 4. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince bozmaya uyularak verilen 17/12/2018 tarih ve 2018/360-2018/478 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davacı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkilinin 2012/106851 sayılı "HOTEL GÜLLÜOĞLU GAZİANTEP+ Şekil" ibareli marka başvurusuna, davalı şirketin 2000/10866, 2007/27827, 2010/23688, 2003/17692 sayılı ve "FARUK GÜLLÜOĞLU", "FARUK GÜLLÜOĞLU 1871 +Şekil", "FARUK GÜLLÜOĞLU İSTANBUL", "FARUK GÜLLÜOĞLU+Şekil" ibareli markalarını mesnet göstererek itiraz ettiğini, itirazının YİDK kararı ile kabul edilerek müvekkilinin başvurusunun reddine karar verildiğini, davacı şirket ortaklarının tanınmış GÜLLÜOĞLU markalarının (133753 ve 2012/25556 sayılı ) olduğunu, öncelikli kullanım hakkının olduğunu, davacı şirket ortaklarının HOTEL GÜLLÜOĞLU Mustafa Güllü ticaret unvanının 30.07.1987 tarihinden itibaren tescil edilmiş olduğunu, anılan ibarenin çok uzun süredir yoğun olarak kullanılmakta olduğunu, mesnet markalar ile davacı başvurusunun benzemediğini iddia ederek YİDK’nın 2014-M-12756 sayılı kararının iptalini, marka tescil işlemlerinin devamını talep ve dava etmiştir.
Davalı kurum vekili; kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Davalı şirket ve müdahiller vekili; dava dışı ... tarafından tescil edilen bazı markaların müvekkiline devredilmiş olduğunu, müvekkili tarafından müdahillere lisans ve alt lisans hakkı verildiğini, müvekkiline ait markanın tanınmış olduğunu, davacının eskiye dayalı hakkı bulunmadığını, 1972 tarihli noter sözleşmesine göre davacının bu markayı otelcilik hizmetlerinde kullanamayacağını, davacının kötü niyetli olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya göre; bozma ilamındaki gerekçelere iştirakle markalar arasında 556 sayılı KHK’nın 8/1-b maddesi anlamında karıştırılma ihtimalinin bulunduğu, kurum kararının yerinde olduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 10,00 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 10/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.