Davacı vekili, müvekkilinin iş sözleşmesinin  davalı tarafından haklı ve geçerli nedene dayanılmadan  feshedildiğini ileri sürerek iş sözleşmesinin feshinin geçersizliğine ve işe iadesine, başvurusuna rağmen davalı işverence süresi  içinde işe başlatılmaması halinde kanuni haklarının belirlenmesine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının iş sözleşmesinin görev değişikliğini kabul etmemesi sebebiyle, 4857 sayılı İş Kanunu"nun 17. maddesi uyarınca kanuni haklarının ödenmesi suretiyle feshedildiğini savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece istek hüküm altına alınmıştır.
Mahkemenin kısa kararında boşta geçen süre ücreti alacağı miktarının davacının altı aylık brüt ücreti tutarında belirlenmesine karar verildiği halde  gerekçeli kararın hüküm fıkrasında  bu alacağın dört aylık olarak belirlendiğine dair hüküm kurulmuştur.
Hüküm taraflar avukatlarınca temyiz edilmiştir.
Kısa karar ile gerekçeli karar çelişkisi, Yargıtay İçtihadların Birleştirilmesi Büyük Genel Kurulunun 10/04/1992 gün ve 1991/7 esas, 1992/4 kararı gereğince bozma sebebidir. Mahkemece tefhim edilen kısa karar ile sonradan yazılan gerekçeli kararda boşta geçen süre ücretinin miktarı yönünde çelişki açık olduğundan kararın bu sebeple bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan  sebepten BOZULMASINA, temyiz sebebine göre sair hususların incelenmesine yer olmadığına 30/01/2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.