MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanık hakkında hırsızlık suçundan verilen hüküm ile 02/03/2015 tarihli ek karar temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 2011/274-300, 27/11/2010 tarih; 06/12/2008 gün 144-234, 23/09/1974 gün 224-408 ve 16/04/1973 gün 213-345 sayılı kararlarında açıkça vurgulandığı üzere temyiz süresinin geçirilmesinden sonra eski hale getirme başvurularını değerlendirme yetkisinin Yargıtay"da olduğu belirtilmiştir. Sanığın yokluğunda verilen kararın, 7201 sayılı Tebligat Kanunu"na göre öncelikle sanığın 28/05/2009 tarihli ifadesinde bildirdiği bilinen son adresine tebliğe çıkartılması ancak 6099 sayılı Kanun"un 3. maddesi ile eklenen aynı maddenin 2. fıkrasına göre bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilerek tebligatın bu adrese yapılması gerekirken, Tebligat Kanunu"nun 21. maddesi uyarınca yapılan tebliğin geçersiz olduğu, sanığın, 25.02.2015 tarihli dilekçesi ile gerekçeli kararın kendisine tebliğ edilmeden kesinleştiği ve temyiz hakkını kullanamadığını belirterek, karar düzeltme talebinde bulunduğu, mahkemesince, 02/03/2015 tarihli ek karar ile sanığın temyiz hakkının iadesi talebinin kabulüne karar verilerek, ek karar ve gerekçeli kararın cezaevi aracılığı ile tebliğ edildiği fakat yapılan tebliğin okumak ve anlatılmak suretiyle yapılmaması nedeniyle, usulüne uygun tebliğin söz konusu olmadığı, eski hale getirme başvurularını değerlendirme yetkisinin Yargıtay"da olduğu, bu nedenle 02/03/2015 tarihli ek kararın yok hükmünde olduğu ve yok hükmünde olan ek karar doğrultusunda sanığa cezaevi aracılığı ile yapılan ve usulsüz olan tebliğinde geçersiz olduğunun anlaşılması karşısında; öğrenme üzerine gerçekleşen temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
26.10.2008 tarihli olay yeri inceleme rapor içeriğinden müştekiye ait tırın depo kapağının kilitli olduğunun anlaşılması karşısında; sanığın eylemine uyan TCK’nun 142/1-b maddesi uyarınca cezalandırılmasına karar verilmesi gerekirken, sanık hakkında aynı Yasa"nın 142/1-e maddesinin uygulanması, sonuç cezaya etkili olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Anayasa Mahkemesinin hükümden sonra 24/11/2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan 08/10/2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/ 85 sayılı kararı ile TCK"nın 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendine yönelik olarak vermiş olduğu iptal kararlarının kapsam ve içerik itibarıyla infaz aşamasında mahallinde gözetilebileceğinden, bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hakimin takdirine göre, sanık ...’ın temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, eleştiri dışında usul ve kanuna uygun bulunan hükmün tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA, 10.10.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.