1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı vekili Bakırköy 2. İş Mahkemesinin 2005/1923 E, 2006/1414 K sayılı dosyasında müvekkili hakkında işe iade kararı verildiğini, yasal süre içinde işverene başvurulduğu halde işe iade edilmediğini ve buna bağlı hakları da ödenmediği için Bakırköy 1. İcra Müdürlüğünün  2007/7174  ve Bakırköy 3. İcra Müdürlüğünün 2008/13284 Esas sayılı dosyaları ile takibe geçtiklerini, davalının bu kez takibe itiraz ederek takibi durdurduğunu ileri sürerek itirazın iptaline ve %40 inkar tazminatına karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı işveren vekili,  davanın reddine karar verilmesini savunmuştur.
Dava,  itirazın iptali ile icra inkar tazminatı ödetilmesi isteğine ilişkindir.
Mahkemece, davalı borçlunun Bakırköy 1. İcra Müdürlüğünün 2007/7174 E sayılı dosyası ile takibe yapılan itirazın iptaline 1.029,29 TL inkar tazminatının davalıdan alınarak davacıya verilmesine, Bakırköy 3. İcra Müdürlüğünün 2008/13284 sayılı dosyasına yapılan itirazın iptali ile 1.319,18 TL inkar tazminatının tahsiline karar verilmiştir. Toplanan delillere göre her iki takip dosyası yönünden itirazın iptaline karar verilmesi doğrudur. Ancak  takibe konu alacakların davalı işverence bilinen likit nitelikte alacaklar olduğu kabul edilerek her iki takip dosyası içinde alacak miktarının %40 oranında icra inkar tazminata karar verilmesi  doğru değildir.
Taraflar arasındaki uyuşmazlık davacı lehine %40 oranında icra inkar tazminatına hükmedilip hükmedilemeyeceği noktasında toplanmaktadır. Davacının hak kazandığı alacak kalemleri yargılama sonucu belirlenmiş olduğundan  takip konusu alacağın likit olmadığı kabul edilmelidir. Bu nedenle icra inkar tazminatı isteminin reddi gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcın istek halinde ilgiliye iadesine, 27/02/2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.