MAHKEMESİ : ... Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 15/12/2015 gününde verilen dilekçe ile basın yoluyla kişilik haklarının ihlali nedeniyle manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 21/10/2016 günlü karara karşı davalı tarafın istinaf başvurusu üzerine yapılan incelemede; istinaf başvurusunun kabulü ile ilk derece mahkemesi kararının kaldırılmasına, Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 353/1-b-3 maddesi gereğince yeniden esas hakkında karar verilerek davanın reddine dair verilen 14/03/2017 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 362/1-a maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 6763 sayılı Kanunun 44. maddesiyle HMK’ya eklenen Ek-Madde 1’de öngörülen yeniden değerleme oranı dikkate alındığında 2017 yılı için 41.530,00 TL"dir.
Somut olayda, davacı 100.000,00 TL manevi tazminat isteminde bulunmuş, ilk derece mahkemesince davanın kısmen kabulü ile 9.000,00 TL manevi tazminata hükmedilmiş, bu karara karşı davalının istinaf başvurusu Bölge Adliye Mahkemesince kabul edilerek, ilk derece mahkemesi kararının kaldırılmasına ve yeniden esas hakkında hüküm kurularak davanın reddine karar verilmiş, bu karara karşı davacı vekili temyiz yoluna başvurmuştur.
Davacı ilk derece mahkemesince verilen karara karşı istinaf başvurusunda bulunmayarak, ilk derece mahkemesince hükmedilen miktara bir itirazı olmadığını göstermiş ve istemini bu miktarla sınırlamıştır. Şu halde, temyize konu edilen miktar yukarıda belirtilen temyiz kesinlik sınırının altında kalmakta olduğundan, davacının temyiz inceleme isteğinin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davacının temyiz inceleme isteğinin REDDİNE ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 26/03/2018 gününde oyçokluğuyla karar verildi.

KARŞI OY YAZISI

Davacı dava dilekçesinde 100.000,00 TL manevi tazminat talep etmiştir. İlk derece mahkemesince istemin kısmen kabulü ile 9.000,00 TL"lik manevi tazminatın davalılardan müteselsilen tahsiline karar verilmiştir. Söz konusu karara karşı davalılar vekili tarafından istinaf başvurusunda bulunulmuş, Ankara Bölge Adliye Mahkemesince, davalıların istinaf başvurusunun kabulü ile ilk derece mahkemesi kararının kaldırılarak davanın reddine karar verilmiştir.
İstinaf, bir kanun yolu olarak temyizle benzerlik göstermekle birlikte önemli farklılıklar da vardır. Temyizde kural olarak içtihat birliğini sağlamak için hukuki denetim yapılmaktadır; istinafta ise maddi haklılık ön planda olup, maddi denetim (vakıa denetimi) ile hukuki denetim birlikte yapılmaktadır. Ayrıca istinaf kararları temyiz denetimine tabidir. Oysa temyiz sonucu varken kararlar hakkında başka bir üst yargı denetimi söz konusu değildir. İstinaf kanun yolu ile temyiz arasındaki bir diğer fark da istinaf sonucu verilen kararlar, kazanılmış hak oluşturup oluşturmayacağı konusudur. İstinaf mahkemesi bozma kararı veremediğinden bir hüküm mahkemesidir. Kararlarına karşı temyiz yolu bulunmaktadır. Hukukumuzda usuli kazanılmış hak müessesesi kanunda düzenlenmemiş olmakla birlikte Yargıtay içtihatları ile kabul edilmiş ve geliştirilmiştir. 09/05/1960 günlü İçtihadı Birleştirme Kararı"nda Yargıtay"ın bozma kararına uyulmakla artık mahkemece bozma kararı gereğince işlem yapmak zorunluluğu benimsenmiştir. Mahkemenin bozma kararına uymasıyla usuli kazanılmış hak oluşur. Hukuki istikrarı sağlamak için hukuki kazanılmış hak müessesesi çok önemlidir. İstinaf mahkemeleri öncelikle vakıa denetimi yapan bir hüküm mahkemesi olduğundan verecekleri kararlar istinafa başvurmayan yönünde bir usuli kazanılmış hak oluşturmaz. Ancak Yargıtay denetiminden sonra bozma kararı verilirse aleyhe hüküm verme yasağına tâbi olur. Yeni ilk derece mahkemesi istinaf yoluna başvurmayan tarafın daha fazla aleyhine olacak şekilde bir karar veremez.
İstinaf kanun yolu ile verilen kararlar, istinaf başvurusunun reddi ya da istinaf başvurusunun kabulü ile ilk derece mahkemesi kararının kaldırılması ve yeni hüküm verilmesi şeklinde olabileceğinden temyiz yolu tüketilmeden usuli kazanılmış hak da doğurmaz. HMK"nın 361. maddesinde bölge adliye mahkemelerince verilen temyizi kabil nihai kararlar ile hakem kararlarının iptali üzerine verilen kararlara karşı temyiz yoluna gidebileceği belirtilmiştir. HMK"nın 362. maddesinde ise bu kuralın istisnaları, yani temyiz edilemeyen kararlar sayılmıştır. Bu istisnalardan biri de miktar ve değeri 43.000,00 TL"yi geçmeyen davalara ilişkin kararlardır. Alacağın tamamının dava edilmiş olması halinde, kararda asıl istemin kabul edilmeyen bölümü 43.000,00 TL"yi geçmeyen tarafın temyiz hakkı yoktur. Ancak, karşı taraf temyiz yoluna başvurduğu takdirde diğer taraf da temyiz eden tarafın temyiz dilekçesi kendisine tebliğ edildikten sonra cevap dilekçesi ile kararı temyiz edebilir. Burada asıl olan, taraf için kabul edilmeyen dava miktarıdır.
Şu durumda somut olaya gelecek olursak davacı başlangıçta 100.000,00 TL"lik bir dava açmış, davasının kısmen kabulüne karar verilmiştir. Bu karara karşı davacı istinaf yoluna başvurmamış, davalı başvurmuştur. İstinaf mahkemesi davalının istinafını kabul edip davayı tümden reddetmiştir. İşte burada istinafa başvurmayan taraf yararına usuli kazanılmış hak doğmamıştır. Keza davacının talebi 100.000,00 TL olduğuna ve bu miktarın tamamı reddedildiğine göre HMK"nın 462/1. maddesindeki değeri aşan kısım yönünden davacının verilen yeni hükme karşı temyiz hakkı bulunmaktadır. Bu nedenle temyiz başvurusunun esastan incelenmesi gerekli olduğu düşüncesiyle değerli çoğuluğun temyiz isteminin miktar itibarıyla ret kararına katılmıyorum. 26/03/2018