MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 03/10/2014 gününde verilen dilekçe ile alacak istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kabulüne dair verilen 26/01/2016 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, faiz alacağı istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı vekili; davacı tarafından davalı aleyhine kısmi alacak davası açıldığını, ancak davada sehven faiz talebinde bulunulmadığını, mahkemece 14/11/2013 tarihinde davanın kabulüne karar verildiğini, talep olmadığından faize hükmedilmediğini, kararın Yargıtay 4. Hukuk Dairesinin 17/04/2014 tarih ve 2014/4072 esas 2014/6518 karar sayılı ilamı ile onandığını belirterek, alacak için idareye başvuru tarihi olan 01/08/2007 ile karar tarihi olan 14/11/2013 arasında işlemiş olan faizin tahsili isteminde bulunmuştur.
Davalı vekili; davanın zamanaşımına uğradığını, ayrıca asıl borç ödendiğinde ona bağlı faiz ve diğer hakların da ortadan kalkacağını belirterek davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece; süresinde yapılmaması ve davacı tarafça kabul edilmemesi nedeniyle zamanaşımı itirazının reddine, faiz alacağının TBK"nun 131/2 maddesi gereği istenilmesine engel bir durum bulunmadığı gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Dosya kapsamına göre; dava dilekçesinin davalıya tebliğine ilişkin evraktaki açıklamalardan, tebligatın 659 sayılı Genel Bütçe Kapsamındaki Kamu İdareleri ve Özel Bütçeli İdarelerde Hukuk Hizmetlerinin Yürütülmesine İlişkin Kanun Hükmünde Kararname hükümlerine uygun şekilde yapılmadığı, bu nedenle davalı vekilinin zamanaşımı def’inin süresinde olduğu anlaşılmaktadır. Şu halde öncelikle bu hususun karara bağlanması gerekir.
Davacının davaya konu faiz istemine dayanak alacak talebi 01/08/2007 tarihinde yapılmış, faiz alacağına ilişkin eldeki dava ise 03/10/2014 tarihinde açılmıştır. 818 sayılı BK’nın 126/1. maddesi (6098 saylı TBK 147/1. maddesi) gereğince ana para faizi hakkındaki davalar 5 yıllık zamanaşımı süresine tabidir. O halde; zamanaşımının dolmuş olması nedeniyle davanın reddine karar verilmesi gerekirken işin esasına girilerek davanın kabulüne karar verilmesi doğru değildir. Kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın, yukarıda gösterilen nedenlerle BOZULMASINA 28/03/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.