MAHKEMESİ : Eskişehir 1. İş Mahkemesi
TARİHİ : 22/02/2013
NUMARASI : 2011/1341-2013/211

Hüküm süresi içinde davalı A.... Güvenlik Hiz. Ltd. Şti. avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, asıl işveren olan davalı E.... E.... Hafif Raylı Sistem İşletmesine ait işlerde, alt işveren olan diğer davalı şirkete bağlı olarak 12.10.2006-18.08.2011 tarihleri arasında çalıştığını, askerlik sebebiyle işten ayrıldığını, iş yerinde fazla çalışma yaptığını, ulusal bayram genel tatil günlerinde çalıştığını ve kullandırılmayan yıllık izinlerinin bulunduğunu ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatları ile bir kısım işçilik alacaklarının tahsilini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı E... E... Hafif Raylı Sistem İşletmesi vekili, müvekkilinin ihale makamı olması sebebi ile işçilik alacaklarından sorumlu tutulamayacağını ileri sürerek davanın husumet yönünden reddini talep etmiştir.
Davalı A......Güvenlik Ltd. Şti. vekili, davacının müvekkili şirkete bağlı olarak 01.10.2009-18.08.2011 tarihleri arasında çalıştığını, bu döneme ilişkin tüm işçilik alacaklarının davacıya ödendiğini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, iş sözleşmesini askerlik sebebi ile fesheden davacının kıdem tazminatına hak kazandığı, fazla çalışma ve ulusal bayram genel tatil günlerinde çalışma iddiasının şahit beyanları ile ispatlandığı, işçinin kullandırılmayan yıllık izin haklarının bulunduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı A..... Güvenlik Ltd. Şti. vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davalının işçilik alacaklarından sorumlu tutulacağı hizmet süresine ilişkin uyuşmazlık bulunmaktadır.
Davacı 14.10.2006 tarihinden itibaren asıl işverene ait işyerinde değişen alt işverenlere bağlı olarak çalıştığını ve davalı A..... Güvenlik Ltd. Şti.nin iş yerini devralan son alt işveren olması sebebi ile tüm çalışma süresi üzerinden belirlenecek işçilik alacaklarından sorumlu olduğunu ileri sürmektedir.
Davalı A.... Güvenlik Ltd. Şti. ise, davacının kendisine bağlı gerçekleşen çalışma süresinin 01.10.2009 tarihinde başladığını, işyerini devralmaması sebebi ile davacının önceki döneme ait işçilik alacaklarından sorumlu tutulamayacaklarım savunmaktadır.
Somut olayda, dosya içerisine ibraz edilen ve işçinin henüz davalı A.... Güvenlik Ltd. Şti"ne bağlı olarak çalışmaya başlamadığı 30.09.2009 tarihinde önceki alt işverene hitaben el yazısı ile düzenlenmiş istifa dilekçesi ibraz edilmiştir. Davacı istifa dilekçesine ilişkin savunmada bulunmamıştır. Mahkemece ilgili istifa dilekçesi bir değerlendirmeye tabii tutulmamıştır.
Hizmet süresinin tespitine ilişkin yapılan inceleme yetersizdir, davacı isticvap edilerek, 30.09.2009 tarihli istifa dilekçesine ilişkin beyanları tespit edilmeli bu hususta tarafların sunduğu delillerde bir arda değerlendirilerek anılan tarihte davacının istifa edip etmediği ve alt işverenler arasında iş yerinin devredilip devredilmediği belirlenmelidir. Yapılacak bu araştırmanın sonucuna göre, uyuşmazlık konusu işçilik alacakları yönünden hesaplamaya esas alınacak hizmet süresi tespit edilmelidir. Eksik incelemeye dayalı olarak karar verilmesi isabetsizdir.
3- Davacının haftalık fazla çalışma süresinin belirlenmesi diğer uyuşmazlık noktalasın oluşturmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların, şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada gözönüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Somut olayda, davacı tanıklarının anlatımı ile işçinin onbeş günlük periyotlar ile 05:0-15:00 ve 15:00-24:00 saatleri arasında değişen ikili vardiya sistemi ile çalıştırıldığı ve haftada altı gün mesai yaptığı sabittir. Bu durumda ayda iki hafta 05:0-15:00 saatleri arasında bir saat ara dinlenme günde dokuz saat çalıştığı ve haftada dokuz saat fazla çalışma gerçekleştirdiği, diğer iki hafta da ise 15:00-24:00 saatleri arasında bir saat ara dinlenme ile günde sekiz saat çalışarak haftada üç saat saat fazla çalışma yaptığı anlaşılmaktadır. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının haftalık fazla çalışma süresinin on saat olarak esas alınması da hatalı olup, bu hususun dikkate alınmaması ayrı bir bozma sebebi olarak kabul edilmiştir.
3-Öte yandan, davacı dava dilekçesinde açıkça ilk on dört buçuk aylık çalışma süresine ait ulusal bayram genel tatil ücretlerinin ödenmediğini beyan etmesine rağmen, bu alacağın tüm çalışma süresi esas alınarak hesaplanması ve yine işçinin dava dilekçesinde toplam otuz dokuz günlük yıllık izninin kullandırılmadığını ileri sürdüğü dikkate alınmadan, hak kazandığı yıllık izin ücretinin elli altı günlük süre esas alınarak belirlenmesi 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 26. maddesinde belirtilen taleple bağlılık ilkesine aykırı ve isabetsizdir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alman temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 27.05.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.