MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacılar ... ve diğerleri vekili Avukat ... tarafından, davalılar ... ve ... aleyhine 08/05/2013 gününde verilen dilekçe ile haksız eylemden kaynaklı manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davalılardan ... yönünden manevi tazminat isteminin reddine, diğer davalı ... yönünden manevi tazminat isteminin kısmen kabulüne dair verilen 29/12/2015 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacılar vekili ve davalı ... Güney Karamut vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre temyiz eden davalı ...’ un tüm; davacıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2- Davacıların diğer temyiz itirazlarına gelince;
a)Davacılar vekili; davalılardan ...’un müvekkillerini tehdit ettiğini, ayrıca davacılardan Sibel Ünal’ın özel hayatının gizliliğini ihlal ettiğini, davalılardan ...’un ise şantajda bulunduğunu, haklarında yapılan ceza yargılaması sonucu mahkumiyetlerine karar verildiğini belirterek, davalıların bu haksız eylemleri sebebiyle uğradıkları manevi zararlarının ödetilmesi isteminde bulunmuştur.
Davalılar davanın reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, davalı ...’un davacılara yönelik haksız eylemi sabit görülerek istemin kısmen kabulüne; davalılardan ... yönünden istemin reddine karar verilmiştir.
Tüm dosya kapsamına göre; davalılardan ... yönünden şantaj suçundan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair verilen karar TBK"nın 74. (BK 53) maddesi anlamında hukuk hâkimi yönünden bağlayıcı değil ise de, ceza mahkemesince belirlenecek maddi olgular hukuk mahkemesi yönünden de bağlayıcı olacağından, ayrıca somut olayın oluşumu ve hukuka aykırılık unsurunun gerçekleşip gerçekleşmediği hukuk hakimi tarafından takdir edileceğinden adı geçen davalının eylemi ile davacıların kişilik haklarının saldırıya uğramış olduğu kabul edilerek uygun bir miktarda manevi tazminata hükmedilmesi gerekirken, yerinde olmayan gerekçe ile yazılı şekilde davanın reddine karar verilmesi usul ve yasaya uygun düşmediğinden kararın bozulması gerekmiştir.
b-818 sayılı BK 49. maddesi (Türk Borçlar Kanunu’nun 58. maddesi) hükmüne göre kişilik hakları hukuka aykırı olarak saldırıya uğrayan kimse manevi tazminata hükmedilmesini isteyebilir. Hakim manevi tazminatın miktarını tayin ederken saldırı teşkil eden eylem ve olayın özelliği yanında tarafların kusur oranını, sıfatını, işgal ettikleri makamı ve diğer sosyal ve ekonomik durumlarını da dikkate almalıdır. Miktarın belirlenmesinde her olaya göre değişebilecek özel hal ve şartların bulunacağı da gözetilerek takdir hakkını etkileyecek nedenleri karar yerinde objektif olarak göstermelidir. Çünkü kanunun takdir hakkı verdiği hususlarda hakimin hukuka ve hakkaniyete göre hüküm vereceği Türk Medeni Kanunu’nun 4. maddesinde belirtilmiştir. Hükmedilecek bu para, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek tazminata benzer bir fonksiyonu olan özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi mal varlığı hukukuna ilişkin bir zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. O halde bu tazminatın sınırı onun amacına göre belirlenmelidir. Takdir edilecek miktar, mevcut halde elde edilmek istenilen tatmin duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır.
Davaya konu olan olayda; olay tarihi, olayların gelişimi, tarafların sıfatları, ifadelerin ağırlığı ile yukarıda açıklanan ilkeler gözetildiğinde davacılar yararına hükmedilen manevi tazminat miktarı azdır. Davacı yararına daha üst düzeyde manevi tazminat takdir edilmesi gerekirken yazılı biçimde karar verilmiş olması doğru değildir. Kararın bu nedenle de bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda (2-a-b) sayılı bentlerde açıklanan nedenlerle davacılar yararına BOZULMASINA, davalı ..."un temyiz itirazlarının ilk bentte gösterilen nedenlerle reddine ve davacılardan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 29/03/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.