MAHKEMESİ : Yıldızeli Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 30/01/2013
NUMARASI : 2012/19-2013/192

Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, davacının, davalıya ait işyerinde çalıştığını, H.....İ... Sendikası üyesi olduğunu, çalıştığı süre içinde ilave tediye, fazla mesai, yıllık izin hakkı ücretleri, giyim yardımı ve bayram harçlıklarının ödenmediğini belirterek, fazlaya ilişkin hakları saklı kalarak 1.000,00 TL tutarındaki bu alacaklarının faizleriyle birlikte davalıdan tahsilini istemiş, taleplerini ıslah ederek artırmıştır.
Davalı temsilcisi, zamanaşımı definde bulunarak, dava dilekçesinin kanunun öngördüğü şartları taşımadığını, dava konusu alacaklarının bulunmadığını, fazladan sosyal yardım ödemesi yapıldığını belirterek davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, davacının davalıya ait işyerinde geçici işçi ve işçi kadrosunda çalıştığı, sendika üyesi olduğu, toplu iş sözleşmesi hükümlerinden yararlandığı, dava konusu alacaklara hak kazandığı gerekçesiyle bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı kanuni süresi içinde davalı vekili temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Dava dilekçesinin usulüne uygun düzenlenip düzenlenmediği, hesaplamaya esas çalışma süresinin doğru belirlenip belirlenmediği, davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı, yıllık izin ücreti, ilave tediye ve bayram harçlığı alacağı olup olmadığı hususları taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
3-6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 119. maddesinde, dava konusu alacakların değerinin, iddianın dayanağı olan bütün vakıaların sıra numarası ile açık özetlerinin, dayanılan hukuki sebebler ile açık bir şekilde talep sonucunun, dava dilekçesinde açıklanması açıklanması gerektiği belirtilmiş olup, davacının dava dilekçesinde hangi alacak kalemleri için ne kadar miktarda talepte bulunduğu açıklanmamıştır. Davacıya eksikliği gidermesi için bir hafta kesin süre verilerek, bu süre içinde eksikliğin tamamlanmaması halinde davanın açılmamış sayılmasına karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olmuştur.
4- Davacının sosyal güvenlik kurumu hizmet cetveli getirtilerek, işyerinde hangi tarihler arasında geçici işçi ve daimi işçi statüsünde kaç gün çalıştığı tesbit edilerek, alacakların her iki dönem çalışmasındaki çalışma gün ve sayıları dikkate alınarak belirlenmesi gerekirken eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması doğru olmamıştır.
5- Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile ispatlamalıdır. Bu konuda ispat yükü üzerinde olan işveren, işçiye yemin teklif edebilir. Somut olayda, davalı, delil listesinde yemin deliline dayanmış olup, davalıya yemin deliline dayanıp dayanmadığı hatırlatılarak sonucuna göre karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi yanlış olmuştur.
6- Davacı, ilave tediye ücreti ve bayram harçlığı talebinde bulunmuş, mahkemece bu taleplerin kabulüne karar verilmiştir. Davalı ise ödeme itirazında bulunmuştır. Dosya içeriğinden, bir kısım alacakların tahakkuklarının işverence yapılarak emanete alındıkları görülmektedir. Davalının emanete alınan bu alacakların sonradan ödendiğine dair itirazı dikkate alındığında, muhasebeci bilirkişi aracılığı ile işyeri kayıtları üzerinde inceleme yapılarak, bu alacaklarının ödenip ödenmediği tesbit edilerek sonucuna göre karar verilmelidir.
Ayrıca, davalı sosyal alacak olarak davacıya fazla ödeme yapıldığını iddia ederek mahsup talebinde bulunmuş olup, davacıya sosyal alacaklarından fazla ödeme yapılıp yapılmadığı araştırılarak, fazla ödemenin tesbit edilmesi halinde bulunacak miktarın alacaklardan mahsubu gerekir.
Öte yandan, davalı, cevap dilekçesinde zamanaşımı itirazında bulunmuştur. İlave tediye ücretinin dava tarihi itibariyle geriye doğru beş yıl için kıstelyevm esasına göre hesaplanarak 2006 yılı ilave tediye ücretinin zamanaşımına uğradığının kabul edilmesi, 2007 yılı içinde kıstelyevm esasına göre hesaplama yapılması gerekirken, 2006 yılı ilave tediye ücretinin 01.01.2007 tarihinde tahakkuk ettiğinden bahisle hatalı değerlendirme ile yetersiz bilirkişi raporuna dayanılarak yazılı şekilde karar verilmesi doğru değildir.
7- Davacının fazla çalışma ücreti alacağı olduğu kabul edilmiş ise de, davalı işyerinin kamu işyeri olduğu çalışmaların resmi kayıtlara dayalı olarak yapıldığı ve kayıtlara göre haftalık kanuni çalışma süresinin doldurulmadığı gözetilerek, fazla çalışma ücretinin reddi yerine kabulüne karar verilmesi usul ve kanuna aykırı olup bozmayı gerektirir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 28.05.2014 gününde oybirliği ile karar verildi.