MAHKEMESİ : Kütahya İş Mahkemesi
TARİHİ : 31/01/2013
NUMARASI : 2012/176-2013/26

Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I


Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, kendisinin 22.06.2010-07.02.2012 tarihleri arasında davalı nezdinde reyon ve kasa elemanı olarak çalıştığını, iş sözleşmesinin haksız feshedildiğini iddia ederek ücretlerinin asgari ücret üzerindens sosyal güvenlik kurumuna bildirilmesi ve doğru hesaplanmayıp düzenli ödenmemesi sebebiyle haklı olarak feshettiğini iddia ederek kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, fazla çalışma ücreti, ulusal bayram ve genel tatil çalışma ücreti ile yıllık izin ücreti alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının iş sözleşmesinin haklı sebeple feshedildiğini, yıllık izinlerini kullandığını, fazla çalışma ve tatil çalışması taleplerinin yerinde olmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacı işçinin iş sözleşmesinin haklı sebep yokken davalı işverence feshedildiği, diğer taleplerine ilişkin alacakları da bulunduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı ve yapmışsa miktarı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır. Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği kabul edilmelidir.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada gözönüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazı kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille yapılabilir. Bordroların imzalı ve ihtirazı kayıtsız olması durumunda, işçinin bordroda belirtilenden daha fazla çalışmayı yazılı belge ile ispatlaması gerekir.
İşçiye bordro imzalatılmadığı halde, fazla çalışma ücreti tahakkuklarını da içeren her ay değişik miktarlarda ücret ödemelerinin banka kanalıyla yapılması durumunda, ihtirazı kayıt ileri sürülmemesi, ödenenin üzerinde fazla çalışma yapıldığının yazılı delille ispatlanması gerektiği sonucunu doğurmaktadır.
Somut olayda; davacı haftanın altı günü 08:00-18:30 saatleri arasında ya da 12:00-22:30 saatleri arasında çalıştığını iddia etmektedir. Bu çalışma sisteminde bir saat ara dinlenmesinin düşülmesi neticesinde haftada oniki saat fazla çalışma süresi çıkmasına rağmen hükme esas alınan bilirkişi raporunda haftalık ondört saat fazla çalışma süresi belirlendiği görülmektedir.
Yine dosya kapsamında fazla çalışma tahakkuku olup da banka kayıtlarıyla ödendiği tespit olunan bordro dönemleri bulunmasına rağmen bu dönemler dışlanmaksızın hesaplama yapılmıştır.
Son olarak dosyada bazı dönemler için davacı tarafından imza itirazına uğramayan föyler dosyaya sunulmuştur. Bu föyler yazılı belgeler olmasına rağmen dikkate alınmamıştır.
Mahkemece davacının talebi ve iddiasını aşmayacak şekilde fazla çalışma ücreti talebi değerlendirilmeli, bu yapılırken de föy olan dönemleri için buna göre, föy olmayan dönemler için ise şahit beyanlarına göre davacının fazla çalışmaları olup olmadığı tespit edilmeli, nihayet banka kayıtlarıyla da ödendiği anlaşılan fazla çalışma tahakkuku olan bordro dönemleri dışlanarak hesaplama yapılmalıdır. Bu esaslara aykırı olacak şekilde hüküm kurulması isabetsizdir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 28.05.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.