Mahkemesi :Ankara 8. İş Mahkemesi
Tarihi :19.03.2014
No :2013/35-2014/457

Dava, yaşlılık aylığına hak kazanıldığının tespiti ve ödenmeyen aylıkların yasal faizi ile birlikte tahsili istemine ilişkindir.
Mahkeme, ilâmında belirtildiği şekilde davanın kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davalı Kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimitarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
01.01.1991 tarihinden sonra vergi kaydı, 20.08.1991- 24.04.2003 tarihleri arasında limited şirket ortaklığından dolayı oda kaydı, 28.01.1988 tarihinden devamla Şoförler Odası kaydı ve 12.09.1991 tarihinden limited şirket ortaklığından dolayı sicil kaydı olan ve 01.11.1982-03.11.1985 ve 01.07.1987-15.12.1990 tarihleri arasında toplam 1853 gün 506 sayılı Yasaya tabi çalışması olan davacı, 30.11.2012 tarihinde yaşlılık aylığı için tahsis talebinde bulunmuş; Kurum,13.12.2013 tarihli işlemi ile davacının 49 yaşını doldurmadığından talebi reddetmiş, bunun üzerine davacı iş bu davayı açmış, mahkemece 1479 sayılı Yasanın geçici 10. maddesine göre, davacının 47 yaşa tabi olduğu hesaplanarak davanın kabulüne karar verilmiştir. Davacının sigortalılık bilgileri incelendiğinde; 22.10.1991 tarihinde Kuruma intikal eden giriş bildirgesi ile 1479 sayılı Yasa kapsamında sigortalı olduğu, Kuruma verilen 29.08.1997 tarihli kayıtlarda ... Tük. Mad. Paz. Limited Şirketi ortaklığından dolayı 15.03.1983 devamla oda kaydının göründüğü, ancak; 06.01.2012 tarihli tespit tutanağı ile davacının söz konusu şirkete ortaklığının 20.08.1991 tarihinde başladığı anlaşılması sonucu ve davacının 506 sayılı Yasaya tabi hizmetleri de dikkate alınarak 01.01.1991 tarihinden devamla 1479 sayılı Yasa kapsamında sigortalılık verildiği anlaşılmaktadır.
Davanın yasal dayanaklarından olan 1479 sayılı Kanuna 4447 sayılı Kanunla eklenen Geçici 10. maddesi hükmünde; Bağ-Kur sigortalılarının tam yaşlılık aylığı ve kısmî yaşlılık aylığına hak kazanmalarına ilişkin istisna ve geçiş dönemi koşulları düzenlenmiş olup, bu yönde; 4447 sayılı Kanunun yürürlüğe girdiği tarihten önce yürürlükte bulunan hükümlere göre, anılan Kanunun yürürlüğe girdiği tarihi takip eden aybaşı (=01.10.1999) itibarîyle aylık bağlanmasına hak kazananlarla, aylık bağlanmasına hak kazanmalarına iki tam yıl veya daha az süre kalan sigortalıların önceki hükümlere göre tam veya kısmî yaşlılık aylığı hakları saklı tutulmuştur. Yine tam yaşlılık aylığına ilişkin geçiş dönemi özel koşulları 4447 sayılı Kanunun yürürlüğe girdiği tarihten önce sigortalı olup da 01.10.1999 tarihi itibariyle bayan sigortalı ise 20, erkek sigortalı ise 25 tam yıl prim ödeme süresinin dolmasına, 2 ila 10 tam yıl arasında, kalan sürenin fazlalığına bağlı olarak artan şekilde yaş koşulu da getirilmek suretiyle dokuz kademeli olarak düzenlenmiştir. Ne ki, tam yaşlılık aylığına ilişkin geçiş dönemi hükümlerinin Anayasa Mahkemesince iptal edilerek, bu iptal kararının 23.05.2002 tarihinde yürürlüğe girmesi üzerine, yeni yasal düzenlemede 01.06.2002 yürürlük tarihli 4759 sayılı Kanunla yapılmıştır.
4447 sayılı Kanunun 39. maddesi ile 1479 sayılı Bağ-Kur Kanununa eklenen geçici 10. maddesinin yürürlüğe girdiği tarihi takip eden aybaşı olan 1.10.1999 tarihi itibariyle 01.11.1961 doğumlu olan davacı sigortalının toplam 13 yıl 10 ay 23 gün sigortalılık süresi bulunmakta olup, önceki hükümlere göre yaşlılık aylığı talep hakkı yoktur. Böylece geçici 10. maddede öngörülen geçiş dönemi tam yaşlılık aylığı koşullarının belirlenmesinde sigortalının, 01.06.2002 tarihinde mevcut ve geçerli sigortalılık sürelerinin dikkate alınması yasa gereğidir. Anılan tarihte 16 yıl, 6 ay 23 gün sigortalılık süresi bulunan davacının, 25 tam yıl prim ödeme süresinin dolmasına 8 tam yıldan fazla, 9 yıl 6 ay veya daha az süresi kalmış olup, geçici 10/II-f kapsamında ancak; 25 tam yıl prim ödemesi, talepte bulunması yanında 49 yaşını da ikmal etmesi hâlinde tam yaşlılık aylığı bağlanabilecektir. Dava konusu istemin bu çerçevede değerlendirilmesi gerekirken, davacının sigortalı kabul edilmediği 03.11.1985-01.07.1987 tarihleri arasındaki sürenin, geçiş dönemi koşullarının belirlenmesinde dikkate alınması, usul ve yasaya aykırı olup, bozma sebebidir.
O hâlde, davalı Kurum vekilinin bu yönlerini amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 05.12.2014 gününde oy birliğiyle karar verildi.