MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki kiralananın tahliyesi davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, dava konusuz kaldığından karar verilmesine yer olmadığına yönelik olarak verilen hükmün süresi içerisinde davacı tarafından temyiz edilmesi üzerine; dosya içerisindeki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı, davalı ile aralarında 01.09.1995 başlangıç tarihli beş yıl süreli kira sözleşmesi bulunduğunu, kira ilişkisinin 10 yılı aşkın süredir devam ettiğini, sözleşmenin yenilenmeyeceği hususunun davalıya 15.04.2015 tarihli ihtarname ile bildirildiği halde tahliyeye yanaşdığını belirterek davalının kiralanandan tahliyesine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı, 17.08.2010 düzenlenme tarihli tahliye taahhüdüne göre kira sözleşmesinin 31.12.2014 tarihine kadar uzatıldığını, on yıllık sürenin bu tarihten itibaren başlaması gerektiğini belirterek davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece; davanın reddine karar verilmiş, hükmün davacı tarafından temyizi üzerine, Dairemizin 30/10/2017 gün, 2017/6087 Esas, 2017/14808 Karar sayılı ilamı ile " ... Davalı tarafından 17.08.2010 tarihinde imzalanan tahliye taaahhüdü, Mahkemenin kabulünün aksine yeni bir kira sözleşmesi niteliğinde olmayıp davalının taşınmazı 31.12.2014 tarihinde tahliye edeceğine dair TBK nun 352/1. fıkrasına göre düzenlenen tahliye taahhüdüdür. Davacı, uzama döneminin bitiminden önce kira sözleşmesinin yenilenmeyeceği hususunu davalıya 17.04.2015 tarihli ihtarnamesi ile bildirmiş ve davasını da 04.09.2015 tarihinde açmış olmasına göre davanın kabulüne karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde davanın reddine karar verilmesi doğru değildir. " gerekçeleriyle hükmün bozulmasına karar verilmiştir.
Bozmaya uyularak yapılan yargılama neticesinde; dava konusu taşınmaz tahliye edilmekle dava konusuz kaldığından karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiş, hüküm davacı tarafından temyiz edilmiştir.
1-) Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davacının sair temyiz itirazları yerinde değildir.
2-) Davacının yargılama giderlerine yönelik temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Somut olayda; davacı dava açmakta haklıdır. Yargılama gideri ve vekalet ücretinin davalıya yükletilmesi gerekirken davacı üzerinde bırakılması doğru değildir.
Ancak, bu yanlışlığın düzeltilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediği ve "hakimin takdir yetkisi kapsamında" kalmadığından; hükmün, HUMK 438/7, C2 hükmü ve 6100 sayılı HMK 370/2 ek 3/1 maddesi gereğince düzeltilerek onanmasına karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bentte açıklanan nedenlerle davacının diğer temyiz itirazlarının reddine, ikinci bentte açıklanan nedenlerle hükmün üçüncü fıkrasında yer alan ‘Yargılama giderlerinin davacı üzerinde bırakılmasına,....’ ibaresinin hükümden çıkarılarak yerine ‘Yargılama gideri 35,90 TL harç, 207,5 TL tebligat ücreti, 0,75 dosya ücreti olmak üzere toplam 244,15 TL" nın davalı şirketten tahsili ile davacı tarafa ödenmesine,"" ibaresinin yazılması ve yine hükmün dördüncü fıkrasında yer alan " Tarifeye göre 9.350 TL ücreti vekaletin davacıdan alınarak davalı şirkete verilmesine" ibaresinin hükümden çıkarılarak yerine, " Davacı kendini bir vekille temsil ettirdiğinden yürürlükte bulunan AAÜT gereğince 9.350TL vekalet ücretinin davalı şirketten tahsili ile davacı tarafa ödenmesine," ibaresinin yazılması suretiyle hükmün düzeltilmesine ve düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK"nun Geçici Madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK"nun 440. maddesi gereğince kararın tebliğinden itibaren 15 gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 02/10/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.