MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki alacak davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde taraflarca temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı, 22/03/2010 başlangıç tarihli ve 1 yıl süreli kira sözleşmeleri gereğince davalının iki ayrı işyerinin kiracısı olduğunu, kiralananların uzayan kira dönemi sona ermeden erken tahliye edildiğini belirterek erken tahliye nedeniyle mahrum kalınan 80 günlük kira gelir kaybının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı, kira sözleşmesinin kiracı tarafından tek taraflı olarak feshinin söz konusu olmadığını, tahliyeye ilişkin icra takibinin kesinleşmesi üzerine kiralananın tahliye edildiğini, bu nedenle taşınmazın erken tahliye edilmesi gerekçesiyle açılan davanın haksız olduğunu belirterek davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, kira sözleşmesi uyarınca davacının talep edebileceği kira gelir kaybının 30 günlük kira bedeli olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; Hüküm, taraflarca temyiz edilmiştir.
1-) Dosya kapsamına, toplanan delillere, mevcut deliller mahkemece takdir edilerek karar verilmiş olmasına ve takdirde de bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalının tüm davacının sair temyiz itirazları yerinde değildir.
2-) Taraflar arasında 22/03/2010 başlangıç tarihli ve 1 yıl süreli kira sözleşmelerinin varlığı ve kiralananların uzayan dönem içerisinde tahliye edildikleri hususunda herhangi bir uyuşmazlık bulunmamaktadır. Kira sözleşmesinin 14.11 maddesi uyarınca belirlenmiş olan 30 günlük süre, kira sözleşmesinin sona erme tarihinden önce sözleşmenin uzatılmayacağına ilişkin bildirimin yapılmasına dair asgari süreyi ifade etmektedir. Nitekim maddenin
devamında, kira süresi dolmadan kiralananın tahliye edilmesi halinde, kiralananın yeniden kiraya verilinceye kadar boşta geçen sürelere ilişkin kira bedelinin kiracıdan tahsil edileceği kararlaştırılmıştır. Bu nedenle yargılama sırasında temin edilen bilirkişi raporunda belirtilen 60 günlük kiralananın yeniden kiraya verilmesine dair süre dikkate alınmaksızın hatalı şekilde kira sözleşmesindeki hükme atıf yapılarak kira gelir kaybının hesaplanmış olması doğru değildir.
Kaldı ki, kiralanan taşınmazların ihale neticesinde 3. kişilere devredildiği iddia edilmekle bu 3. kişilerle imzalanan sözleşmelerde aksi kararlaştırılmadığı sürece sözleşme tarihleri itibariyle kiraya verenin kiralananlar üzerinde kira bedeli hakkı kalmayacağı da dikkate alındığında kiralananların devrine ilişkin sözleşmeler de getirtilerek sözleşmelerin içeriği ile birlikte başlangıç tarihleri de değerlendirilmek suretiyle tahliye tarihi ile sözleşmelerin başlangıç tarihleri arasında geçen sürenin 60 günden az olması halinde bu süre üst sınır olarak belirlenip davacı tarafa ödenmesi gereken kira gelir kaybının hesaplanması, bu sürenin 60 günden fazla olması halinde ise 60 günlük kira gelir kaybının hesaplanması gerekirken hatalı değerlendirme ve eksik inceleme sonucu karar verilmiş olması doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bentte açıklanan nedenlerle davalının sair temyiz itirazlarının reddine, ikinci bentte açıklanan nedenlerle hükmün HUMK"nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK"nun geçici madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK.nun 440.maddesi gereğince kararın tebliğinden itibaren 15 günlük süre içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 02/10/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.