MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki kiracılık sıfatının tespiti davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde taraflarca temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı; dava konusu taşınmazları ... mirasçıları adına ...’den kiraladığını, kira bedellerini ise peşin ödediğini, taşınmazların kendisine satılacağının taahhüt edilmesine rağmen haricen davalılardan ... ve ... ’e satıldığını, kira bedeli olarak peşin ödenmiş tutarların hesaplanmasında 2019 -2020 sezonu sonuna kadar kira borcu bulunmadığı anlaşılacağından bu süre sonuna kadar kiracılığın ve kira bedellerinin ödenmiş olduğunun tespitine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalılar; dava konusu taşınmazların 2011-2012 dönemi için bir yıllığına davacıya kiraya verilmesi konusunda tarafların anlaştığını, icar bedelinin ise 11.10.2011 tarihinde 5.007.00 TL, 05.12.2011 tarihinde ise 5.002.00 TL olarak ... tarafından gönderildiğini, 2012-2013 dönemi için banka havale ücreti düşülerek toplam 15.988,50 TL ödendiğini, 2013-2014 icar bedelinin ise 15.000 TL olması konusunda anlaşıldığını ve 20/11/2013 tarihinde 14.995,50 TL olarak ödendiğini, bu yılın sonrasında dava konusu yerlerin kiralanmasının düşünülmediğinden anlaşma gereğince davacının 2014 yılı icar sezonu sonunda taşınmazları boş olarak teslim etmesini istediklerini, davacının taşınmazlarda fuzuli şagil olduğunu belirterek davanın reddine karar verilmesini dilemiştir.
Mahkemece; davaya konu kiraya verilen yerlerin niteliği gereği T.B.K.’nun 299-338. maddelerinde düzenlenen adi kira hükümlerinin uygulanacağı, taraflardan her birinin yasal fesih dönemlerine ve fesih bildirim sürelerine göre sözleşmeyi feshedebileceği ancak somut olayda dava tarihi itibari ile belirtilen süre dolmadığından kiracılık ilişkisinin tespitine fazlaya ilişkin istemin reddine karar verilmiş, hüküm taraflarca temyiz edilmiştir.
1-) Dosya kapsamına, toplanan delillere, mevcut deliller mahkemece takdir edilerek karar verilmiş olmasına ve takdirde de bir isabetsizlik bulunmamasına göre tarafların sair temyiz itirazları yerinde değildir.
2-)Kiracılık sıfatının tespitine ilişkin kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde; daha önce taraflar arasında görülüp sonuçlandırılan ve güçlü delil niteliğinde olan Mustafakemalpaşa Sulh Hukuk Mahkemesinin 2015/213 Esas-2016/597 Karar sayılı ilamı ile; taraflar arasında 10.12.2010 başlangıç tarihli ve 1 yıl süreli sözlü kira sözleşmesinin bulunduğu ve davacı/kiracıya iki adet tarlanın kiralandığı hususu tespit edilmiş olup, bu sözleşmenin Mahkemece hükme esas alınmasında bir usulsüzlük bulunmamaktadır. Kiralananın niteliği itibariyle ürün kirası söz konusu olup, bu husus Türk Borçlar Kanununun 357. vd maddelerinde düzenlenmiştir. Türk Borçlar Kanununun 367.maddesi hükmü uyarınca belirli süreli ürün kirasında kira sözleşmesi süre bitiminde kendiliğinden sona erer. Süre bittiği halde tarafların açık veya örtülü rızasıyla kiracının kiralananı kullanmaya devam etmesi veya kira sözleşmesinde kararlaştırılan feshi ihbarı iki taraftan birinin yapmamış olması durumunda sözleşme birer yıl için yenilenmiş sayılır. Yenilenen kira sözleşmesi yasal bildirim süresine uyularak her kira yılının sonu için feshedilebilir.
Somut olayda; yeni malikler tarafından davacı/kiracıya hitaben 09.09.2014 tarihinde düzenlenip, 15.09.2014 tarihinde tebliğ edilen ihtarname ile sözleşmenin yenilenmeyeceği hususu bildirilmiş ise de, ilgili ihtarnamenin ancak 10.12.2014 tarihinden sonra yenilenen dönem için sonuç doğuracağı tartışmasızdır. Bu nedenle dava tarihi itibariyle taraflar arasında geçerli olan kira sözleşmesi, 10.12.2013 tarihinde başlayıp 10.12.2014 tarihinde biten döneme ilişkin olup, bu tarih itibariyle davacı dava konusu taşınmazlarda kiracı olduğundan, dava tarihi itibariyle kiracılığın tespiti isteminin bu gerekçe ile kabulüne karar verilmesi gerekirken yazılı gerekçe ile karar verilmiş olması doğru değil ise de sonucu itibariyle karar doğru olduğundan hükmün gerekçesinin düzeltilerek onanmasına karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bentte açıklanan nedenlerle tarafların sair temyiz itirazlarının reddine, ikinci bentte açıklanan nedenlerle hüküm gerekçesi değiştirilerek ve düzeltilerek, hükmün değiştirilen gerekçe ve düzeltilmiş bu şekli ile ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz eden tarafa iadesine, 6100 sayılı HMK"nun Geçici Madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK"nun 440. maddesi gereğince karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 03.10.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.