MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Katkı Payı Alacağı

... ile ... aralarındaki katkı payı alacağı davasının reddine dair 11. Aile Mahkemesi"nden verilen 21.10.2014 gün ve 400/1249 sayılı hükmün Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresinde istenilmiş olmakla; dosya incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R

Davacı ... vekili, evlilik birliği içerisinde sahip olunan taşınmazın, müvekkiline ait banka hesabından çekilen para ile alındığını açıklayarak, taşınmazın alınmasına yapılan katkı nedeniyle fazlaya ilişkin haklar saklı kalmak üzere 100.000 TL tasfiye alacağının davalıdan alınmasına karar verilmesini istemiştir.
Davalı ... vekili, davanın reddine karar verilmesini savunmuştur.
Mahkemece, kanıtlanamayan davanın reddine karar verilmesi üzerine; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Maddi olayları ileri sürmek taraflara, hukuki nitelendirme yapmak ve uygulanacak kanun maddelerini belirlemek hakime aittir (6100 s.lı HMK 33 m). İddianın ileri sürülüş şekline göre dava; katkı payı alacak isteğine ilişkindir.
01.01.2002 tarihinden önce 743 sayılı Türk Kanunu Medenisi"nin (TKM) yürürlükte olduğu dönemde, eşler arasında yasal mal ayrılığı rejimi geçerliydi (TKM 170 m). TKM"de, mal rejiminin tasfiyesine ilişkin düzenleme mevcut olmadığından, eşlerin bu dönemde edindikleri malvarlığının tasfiyesine ilişkin uyuşmazlık, aynı kanunun 5. maddesi yollamasıyla Borçlar Kanunu"nun genel hükümleri göz önünde bulundurularak "katkı payı alacağı" hesaplama yöntemi kurallarına göre çözüme kavuşturulmalıdır. Zira Borçlar Kanunu, Medeni Kanunun tamamlayıcısı olarak kabul edilmiştir (eBK 544, TBK 646 m).
Mal ayrılığı rejiminde; eşler kendi malları üzerinde tasarruf yetkisine ve intifa hakkına sahiptir ve mallarının idaresi kendisine aittir (TKM 186/1 m). Her birinin malları, geliri ve kendi kazançları yine kendilerine ait kişisel mallarıdır (TKM 189 m). Kadın veya kocanın, mal rejiminin devamı sırasında diğerinin edindiği malvarlığına katkısı nedeniyle katkı payı alacağı isteğinde bulunabilmesi için mutlaka para ya da para ile ölçülebilen maddi veya hizmet değeriyle katkıda bulunması gerekir.
Mal ayrılığı rejiminin geçerli olduğu dönemde satın alınan tasfiyeye konu mala, düzenli gelir dışındaki diğer malvarlığı (ziynet, miras, bağış vs gibi) ile toplu katkıda bulunulduğu iddia edildiğinde; katkıda kullanılan malvarlığı değerinin, tasfiyeye konu malın
satın alma tarihindeki bedelinin tamamı karşısındaki oranı saptanarak, bulunan bu katkı oranının, tasfiyeye konu malın dava tarihindeki sürüm (rayiç) değeri ile çarpılmak suretiyle, davacı eşin katkı payı alacak miktarı belirlenir.
Bu açıklamalar doğrultusunda hesaplama yapılabilmesi için, öncelikle katkıda kullanılan malvarlığının (ziynet, miras, bağış vs) katkı tarihindeki parasal değeri ile tasfiyesi istenen malın hem satın alma bedeli hem de dava tarihindeki sürüm(rayiç)değerleri ayrı ayrı tespit edilmelidir.
Sözü edilen değer tespiti, belirleme ve hesaplamaların yapılabilmesi için, gerek görülmesi durumunda konusunun uzmanı bilirkişi veya bilirkişilerden de yardım alınmalıdır. Tasfiyeye konu birden fazla malın bulunması durumunda, her biri için aynı yöntem uygulanır.
Somut olaya gelince; eşler, 22.07.1992 tarihinde evlenmiş, 10.03.2011 tarihinde açılan boşanma davasının kabulüne ilişkin hükmün, kesinleşmesiyle boşanmışlardır. Mal rejimi boşanma davasının açıldığı tarih itibarıyla sona ermiştir (TMK 225/son). Sözleşmeyle başka mal rejiminin seçildiği ileri sürülmediğinden evlilik tarihinden 4721 sayılı TMK"nun yürürlüğe girdiği 01.01.2002 tarihine kadar mal ayrılığı(TKM 170.m), bu tarihten mal rejiminin sona erdiği tarihe kadar ise, edinilmiş mallara katılma rejimi geçerlidir(4722 sayılı yasanın 10, TMK 202/1.m). Tasfiyeye konu 15135 ada 1 parsel üzerindeki 15 nolu bölüm, eşler arasında mal ayrılığının rejiminin geçerli olduğu 31.05.1999 tarihinde satın alınarak, davalı eş adına tescil edilmiştir. Davacı erkek, banka hesabındaki parayı vermek suretiyle katkıda bulunulduğunu iddia etmiştir. Mal rejiminin tasfiyesinde eşlerin bağlı olduğu rejime ilişkin hükümler uygulanır (4721 s.lı TMK 179 m).
Mahkemece; davalı tarafın tanık anlatımlarına dayanılarak yazılı gerekçelerle davanın reddine karar verilmiştir. Ancak, soyut nitelikteki tanık ifadeleri, başka delillerle doğrulanmadığından hüküm kurmaya elverişli değildir. Davacı tanıkları, taşınmaz bedelinin davacı ..."in talimatı ile banka hesabından çekilen 17.000 USD ile ödendiğini bildirmişlerdir. Gerçekten de, davacı kocanın...."ndaki 1804344 nolu hesabından taşınmazın satın alındığı 31.05.1999 tarihinde davalı ... tarafından 17.198 USD çekilmiştir. Her ne kadar banka hesabındaki paranın davalı tarafından ziynet eşyalarının bozdurulması neticesinde yatırılan para olduğu ileri sürülmüş ise de yukarıda açıklandığı üzere bu husus soyut nitelikteki tanık beyanlarının dışında başka delillerle kanıtlanmamıştır.
O halde; mahkemece, banka kayıtları, paranın çekildiği tarih ile taşınmazın satın alındığı tarihlerin aynı olması, kayıtlara göre paranın davacının bankaya verdiği talimat ile bizzat davalı tarafından çekilmiş olması göz önünde tutularak, söz konusu paranın dava konusu 15 nolu bağımsız bölümün alınmasında kullanıldığının kabulü ile davacının banka hesabından çekilen 17.198 USD"nın taşınmazın edinme tarihindeki değerine oranlanması, bu oranın taşınmazın dava tarihindeki değeriyle çarpılarak davacının katkı payı alacağının tespit edilmesi gerekirken yazılı şekilde davanın reddine karar verilmesi doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün 6100 sayılı HMK’nun Geçici 3. maddesi yollamasıyla 1086 sayılı HUMK’nun 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA, taraflarca HUMK’nun 440/1. maddesi gereğince Yargıtay Daire ilamının tebliğinden itibaren ilama karşı 15 gün içinde karar düzeltme isteğinde bulunulabileceğine ve 27,70 TL peşin harcın istek halinde temyiz eden davacıya iadesine, 02.02.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.