MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Davacı, davalı işveren nezdinde geçen çalışmalarının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalı ile feri müdahil Kurum vekilleri tarafından temyiz edilmesi ve davalı vekili tarafından da duruşma talep edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan ve temyiz konusu hükme ilişkin dava, Hukuk Muhakemeleri Kanununun 369. maddesinde sayılı ve sınırlı olarak gösterilen hallerden hiçbirine uymadığından Yargıtay incelemesinin duruşmalı olarak yapılmasına ilişkin isteğin reddine karar verildikten sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar verildi.
KARAR
Dava, davacının davalı iş yerinde geçen çalışmalarına ilişkin olarak prime esas kazancının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kabulü ile hükümde yazılı şekilde karar verilmiştir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden, davacının 16/09/2002-16/05/2009 tarihleri arasında davalı işyerinden asgari ücret ile bildirimlerinin yapıldığı, işveren tarafından davacının 2003-2009 yılları arasında geçen çalışmaları bakımından imzalı ücret bordrolarının sunulduğu ve bu bordroların davacının bildirimleri ile uyumlu olarak düzenlendiği, tanık beyanları ve emsal ücret araştırmasının sonucuna göre davanın kabulüne karar verildiği anlaşılmaktadır.
Davacı davalı işyerinde bölge müdürü olarak çalıştığını ve sigorta primlerinin gerçek ücreti üzerinden yatırılmadığını ileri sürmekte olup emsal ücret araştırması ve tanık beyanları esas alınarak davacının ücretinin tespiti yerinde değildir.
Gerçekten, davacının, işyerindeki çalışmaları Kuruma ücret bordrolarında belirtilen ücret üzerinden bildirilmiş ve bildirime uygun olarak da primleri ödenmiştir. Dosyaya sunulan ve davacının bildirimi yapılan süreyi kapsayan ücret bordroları davacı tarafından imzalanmış olup imzalı bordrolar davacı çalışmalarının işyerinde belirtilen ücret üzerinden geçtiğinin karinesidir. Karinenin tersinin ise eşdeğerdeki belgelerle kanıtlanması gerektiği söz götürmez. Başka bir anlatımla, yazılı belgelerin varlığı halinde tanık sözlerine itibar edilemez. Ayrıca dosya kapsamından davacının talep ettiği miktarda ücret aldığına dair herhangi bir yazılı belge bulunmamaktadır. Emsal ücret araştırması ve tanık beyanları tek başına ücret bordrosunda belirtilen miktardan fazla ücret alındığının kanıtı olamaz.
Ayrıca, bölge müdürü olarak üst düzey yönetici sıfatını taşıyan davacının imza attığı belgelerin sonucunu bilmesi gerekir ve kendi muvazaasına dayanamaz. Bununla birlikte, mahkemece verilecek ücret tespiti kararından sonra Kurum tarafından primlerin tahsili aşamasında zamanaşımı nedeniyle primlerin tahsil edilemeyeceği de dikkate alındığında konunun özel bir duyarlılık ve hassasiyetle incelenmesi gerektiği de göz ardı edilmemelidir.
Yapılacak iş, yukarıda yer alan açıklamalar kapsamında davacının talebini değerlendirerek bir karar vermekten ibarettir.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalı işveren vekili ile feri müdahil Kurum vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ : Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine,
27/12/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.