MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki kira sözleşmesinden kaynaklanan itirazın iptali davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kabulüne yönelik verilen hükmün, süresi içinde davalı tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı dava dilekçesinde, davalı kiraya veren ile aralarında 21/02/2013 başlangıç tarihli kira sözleşmesinin imzalandığını, sözleşmede kararlaştırılan tüm imalatların projeye uygun bir şekilde yapılması hususunda kendisine süre verildiğini, sözleşmede belirtilen imalatların projesine uygun bir şekilde ilk denetleme tarihi olan 02/05/2013 tarihinden kısa bir süre sonra yerine getirildiğini, yeniden denetleme yapılması hususunda davalıya başvuru yapılmış olmasına rağmen kontrol komisyonunun talep edilen tarihten 44 gün sonra 17/06/2013 tarihinde yeniden denetlemeye geldiğini, bu defa kiralananın sözleşme ve projeye uygun olduğuna dair rapor düzenlendiğini, Encümen kararı ile inşaatın süresinde bitirilmediği gerekçesiyle 25.992 TL ceza bedelinin kendisinden tahsilinin talep edildiğini, hesaplanan cezanın sözleşmeye ve şartnameye aykırı olduğunu belirterek davalıya 25.992 TL borçlu olmadığının tespitine karar verilmesini talep etmiş, daha sonra yargılama sırasında yapılan ödeme nedeniyle istirdat talebi olduğunu belirtmiştir.
Davalı, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile 17.936 TL"nin 31/03/2016 tarihinden itibaren işleyecek ticari faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiş, hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.
1- Dosya kapsamına, toplanan delillere, mevcut deliller mahkemece takdir edilerek karar verilmiş olmasına ve takdirde de bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davalı vekilinin hükmedilen faize yönelik itirazlarına gelince;
6102 sayılı Türk Ticaret Kanunu"nun 16/2.maddesinde "Devlet, il özel idaresi, belediye ve köy ile diğer kamu tüzel kişileri ile kamu yararına çalışan dernekler ve gelirinin yarısından fazlasını kamu görevi niteliğindeki işlere harcayan vakıflar, bir ticari işletmeyi, ister doğrudan doğruya ister kamu hukuku hükümlerine göre yönetilen ve işletilen bir tüzel kişi eliyle işletsinler, kendileri tacir sayılmazlar." düzenlemesi yer almaktadır. Bu durumda, davalı tacir olmadığına göre ticari faiz ile sorumlu tutulması doğru değildir.
Ancak, bu yanlışlığın düzeltilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden; hükmün, HUMK"nun 438/7, C2 hükmü ve 6100 sayılı HMK 370/2 ek 3/1 maddesi gereğince düzeltilerek onanmasına karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Açıklanan nedenlerle hükmün birinci bendinde geçen "ticari faizi ile birlikte" ibaresinin çıkarılarak yerine "yasal faizi ile birlikte" ifadesinin eklenerek düzeltilmesine ve düzeltilmiş bu şekli ile ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK"nun geçici madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK.nun 440. maddesi gereğince karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 09/10/2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.