MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi
DAVALILAR : ... - ... - ...

Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Davacı dava dilekçesi ile, müvekkilinin 183 ada, 78 parsel, 43 pafta numaralı ... mahallesi, ... caddesi, No:191 ... apartmanı adresindeki 8 nolu bağımsız bölüm maliki olduğunu, davalının ise 1 nolu bağımsız bölüm maliki olup, maliki olduğu bağımsız bölümün içine duvar örmek ve duvar kırarak kapı açmak suretiyle ikiye böldüğünü ve diğer davalı iki şirkete kiraya verdiğini, tapu kayıtlarında mesken olarak görünen yerin davalılar tarafından iki ayrı dükkan olarak kullanılması nedeniyle huzur ve sükunlarının bozulduğunu bu nedenlerle mesken olarak görünen bağımsız bölümlerin dükkan olarak kullanılmasının men edilmesine ve engellenmesine, dükkanların tahliyesine, kırılan duvar ve açılan kapıların eski hale getirilmesine ve huzur ve sükunu bozulan müvekkili lehine 3.000.-TL manevi tazminata hükmedilmesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Mahkemece davacının davasını 22/10/2015 tarihli oturumda başvuruya bıraktığı ve aradan 3 aydan fazla süre geçtiği halde dava yenilenmemiş olduğu gerekçesiyle davanın açılmamış sayılmasına karar verilmiş hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Mahkemece davacının vermiş olduğu 26/04/2016 tarihli temyiz başvurusu süresinde olmadığı gerekçesi ile HMK"nın 432-426/F maddelerine göre temyiz talebinin reddine karar verilmiş, temyiz talebinin reddine dair karar ise davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı vekilinin temyiz talebinin süre aşımı nedeniyle reddine dair mahkemece verilen 27/04/2016 tarihli ek karar, ilgilisine 29/04/2016 tarihinde tebliğ edilmiştir. Bu ret kararına karşı temyiz süresi, kararın tebliğinden itibaren 7 gündür (HUMK.mad. 432/son). Davacı vekili, ret kararını açıklanan yasal süre geçtikten sonra 09/05/2016 günü verdiği dilekçe ile temyiz etmiştir. Bu bakımdan davacı vekilinin 27/04/2016 tarihli ek karara yönelik temyiz isteğinin süre aşımı nedeniyle reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Davacı vekilinin 27/04/2016 tarihli ek karara yönelik temyiz isteğinin yukarıda sebeple süre aşımından REDDİNE, temyiz harcının istek halinde iadesine 15/05/2018 günü oy birliğiyle karar verildi.