MAHKEMESİ : ... Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesi
İLK DERECE MAHKEMESİ : ... 7. Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 24/12/2012 gününde verilen dilekçe ile haksız eylemden kaynaklı maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 22/12/2016 günlü karara karşı davalı tarafın istinaf başvurusu üzerine yapılan incelemede; davalının istinaf başvurusunun reddine dair verilen 04/04/2017 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Davacı vekili; müvekkilinin, davalının evinin boya işlerini yaptığını, ücretini almak için davalının evine gittiğinde ise davalının davacıyı elindeki bıçakla kovalayarak, ölümle tehdit etmesi üzerine kaçarken, merdivenlerden yuvarlanıp, ayağında kırık meydana gelecek şekilde yaralandığını, cerrahi operasyon geçirdiğini belirterek, bu olay sebebiyle uğradığı maddi ve manevi zararının tazminini talep etmiştir.
Davalı vekili; davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece; davalının eylemi ile oluşan zarar arasında uygun illiyet bağının bulunduğu, eylemin haksız ve hukuka aykırı olduğu, davalının kusurlu hareketi ile zarara sebebiyet verdiği, meydana gelen olay nedeni ile davacının tedavi süresince acı çektiği ve üzüntü duyduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hükme karşı, davalı vekili tarafından istinaf talebinde bulunulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince; davalı vekilinin istinaf başvurusunun reddine karar verilmiş; hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, haksız eylemden kaynaklı maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir.
Olay tarihinde yürürlükte bulunan 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu"nun 49 ve devam eden maddeleri uyarınca, haksız fiil sorumluluğunun doğabilmesi için fiil ile zarar arasında “uygun illiyet bağı” bulunması zorunludur. ... 5. Asliye Ceza Mahkemesi’ nin 2012/1432 esas ve 2014/265 sayılı karar dosyasında, davalının davacıya yönelik silahla tehdit suçu ile ilgili her türlü şüpheden uzak kesin ve inandırıcı delil elde edilemediğinden beraat kararı, nitelikli kasten yaralama suçundan ise hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilmiştir. Hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararları mahiyeti itibariyle hukuk hakimini bağlamaz. Türk Borçlar Kanunu’ nun 74/2. maddesi gereği hukuk hakimi ceza hakiminin kusur değerlendirmesi ve zarar belirlenmesine ilişkin kararı ile bağlı değildir.
Tüm dosya kapsamında yapılan inceleme neticesinde; davanın tarafları arasındaki yaş farkı (olay tarihinde davacı 49, davalı 68 yaşındadır), olayın gelişimi, yaralanmanın meydana geldiği yerin daralan dönen merdiven olması hususları birlikte değerlendirildiğinde, davalının eylemi ile yaralanma sonucu arasında, davalının tazminat sorumluluğunu gerektirecek şekilde uygun illiyet bağı bulunduğu kanıtlanamamış olup, davanın yasal dayanağı olan Türk Borçlar Kanunu’nun 56. maddesinde öngörülen koşullar gerçekleşmediğinden, davanın reddine karar verilmesi gerekirken, yanılgılı gerekçe ile davalının tazminattan sorumlu tutulması usul ve yasaya uygun düşmediğinden kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle; 6100 sayılı HMK" nun 373/1 maddesi uyarınca temyiz olunan bölge adliye mahkemesi kararının KALDIRILMASINA, aynı Kanunun 371. maddesi uyarınca ilk derece mahkemesi kararının BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin de bölge adliye mahkemesine GÖNDERİLMESİNE ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 12/04/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.