MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı, 24/06/2006 tarihinde yaşlılık aylığına hak kazandığının tespitine, bu tarihten itibaren ödenmeyen aylıkların ve Kuruma fazladan ödediği miktarın yasal faiziyle birlikte geri iadesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin reddine karar vermiştir.
Hükmün, davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.

K A R A R

Dava, davacının 24.06.2006 tarihinde yaşlılık aylığına hak kazandığının tespiti ile bu tarihten itibaren ödenmeyen aylıkların ve davacının fazla ödediği 24.775 TL primin davalı Kuruma ödendiği tarihten itibaren yasal faizi ile tahsili istemine ilişkindir.
Mahkemece davanın reddine karar verilmiştir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden, davanın kısmen kabulüne dair kararın Dairemizin 2013/14061E, 2014/1881K sayılı, 29.09.2014 tarihli kararı ile bozulduğu ve mahkemece bozma ilamına uyulmasına karar verilmiş olmasına rağmen, bozma ilamının gereğinin yerine getirilmediği anlaşılmaktadır. Halbuki 9.5.1960 gün ve 21/9 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca bozma kararına uyan mahkeme artık bozma kararı gereğince işlem yapmak ve hüküm vermek zorundadır.
Somut olayda, davalı Kurumun hatalı işlemi ile tahsis talebi reddedilen davacının prim borcu ve yaşlılık aylığı şartlarının tahsis talep tarihi itibari ile değerlendirilmesi gerekmektedir. Nitekim davalı Kurumun "B.13.1.BKG.4.51.00.00" sayılı yazısı ile davacının yaşlılık aylığı talep formu kabul edilmiş ve prim borcunun yatırılması halinde takip eden aybaşından itibaren yaşlılık aylığı bağlanacağı Ziraat Bankasının ilgili şubesine bildirilmiş, ayrıca aynı sayılı bir başka yazıda toplam prim borcunun (yapılandırılan borç miktarı ile cari prim borcu dahil) 10.985 Lira olduğu belirtilmiş ve bunun üzerine davacıya kredi kullandırılmış, davalı Kurumun sonradan yaşlılık aylığını tahsis etmemesi üzerine kredinin bir kısmı bankaya iade edilmiştir. Artık bu durumda davacının tahsis talebi sırasında kullandırılan kredinin prim borcunu karşılaması durumunda prim borcu olduğundan bahsedilmesi mümkün değildir. Davacının tahsis talebi üzerine banka kredisi ile tahsis talep tarihindeki prim borcunun tamamını ödemiş olup olmayacağı araştırılmalı, diğer aylık şartlarına haiz olup olmadığı da değerlendirilerek sonucuna göre karar verilmesi gerekmektedir.
Yapılacak iş, davacının tahsis talep tarihi olan 24.04.2006 tarihi itibariyle prim borcunun ne kadar olduğunu ve davalı Kurumun hatalı işlemi ile iade edilen kredi miktarının tahsis talep tarihi itibariyle mevcut prim borcunu karşılayıp karşılamadığını sorarak (davalı Kurumun 24.04.2015 tarihli yazısında davacının tahsis talep tarihi olan 24.04.2006 tarihi itibariyle değil de 24.06.2006 tarihi itibariyle olan prim borcunu bildirdiğini de dikkate alarak) yaşlılık aylığı şartlarına haiz olup olmayacağını da değerlendirmek, varsa davacıya iadesi gereken prim miktarını belirleyerek sonucuna göre karar vermekten ibarettir.
O halde, davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 13.02.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.